Nilgün Aras Şiirleri - Şair Nilgün Aras

yağmur sicim gibi yağıyormuş ne hikaye
sanki verev yağsaydı tutunur
verev mi ağlardım ben de

büyük aşklar büyük korkular büyük çareler
ay eğrilirse yola döşüyorum bu daha sade

gece uzun uzun çiğnedi
düşürmedi bir şebnem bile ağzından
sığdı
sığındı bir deniz kabuğuna çok beğenerek
ölü taklidi yaptı
sabaha yüzünün yarısı yenmiş

sevgilinin nereye bastığını biliyorum yüzümden
kuytu rutubetli soğuk bir topraktan geçiyor
dokunduğu mantarların zehirli olup olmadığını soruyor
parmakları ürpererek içinden

ben de ürperiyorum

Dur, ölmeden önce
Son bir dileğin var mı
Ceketin ne kadar buruşuk asker?

Ah evet
Kaçak günlerime git

geceler
bir eski zaman gemisidir
yol verelim
geçsin dediğimiz geceler

göğsünü küpeşteye dayamış

Yarı yutulmuş bir kız buldular ölü bir anakondanın ağzında
İtiraz etme anakondacığım sen tam bir ölüsün
Değilsen kız neden bu kadar başarılı yarım kalmakta

Kuşlar arası ilişkiler okuyor, işsiz bir delikanlı meydanda
Yağmurlarım, beni cepheye sürün yağmurlarım

Seni düşünürüm sanıyordum
ya topaç değilse dünya
ve kimse oynamıyorsa onunla
Diye adamakıllı efkar basmadığı akşamlar

Akşamlar ah akşamlar

haklarından söz ettiğinde
devrilmeden duracağı üzerinde
bir kelimeden söz ediyordu heykel, küçük yapılı bir kelime

küçük yapılı bir kelime evreni genişletebilir içinde
ve bu da ayrılık demek gökadalar uzaklaşır gitgide

bir kadın aya tek başına çıkmaz diye tutturdular
bir kadın yeryüzüne doğru ulumaz
gel zaman git zaman

zamanla her zaman korktum
gerçek hikayemi anlatmaktan

kuşları ve yoksulları
aynı ince fikre dizeceksin
çok hafif rüzgar sarsacak fikrini
eyvah düşecekler diye irkileceksin

içli bir adam sevgilin