Nilgün Acar Şiirleri - Şair Nilgün Acar

Şu sımsıcakışıklı bahar gününde
dünyanın dört bir köşesinde
renk renk insanlarla birlikte
seni düşünüyorum anne
güneş sıcaklığını anımsatıyor
çiçeklerde adını görüyorum

Soluk alamıyordu zamanın kalbi durmuştu
dudakları solmuş gözlerine korku oturmuştu
saçları karmakarışık mevsim mevsim dökülmüştü
hırçın acımasız ruhlarca durmaksızın dövülmüştü
dayanamadı bunca acıyadevriliverdi boylu bunca evrene
son yolculuğuna çıkarkern kimse yoktu yanında

GÜNLÜĞÜMDEN-8
Merhaba sevgili Tutku! Epeydir söyleşemedim seninle.Ama boşuna değildi sana gelemeyişim.23 Mayıs 9 Haziran tarihleri arasında,Buket bendeydi.Bu arada,Işık teyzemi de ağırladım.
Tutku,tüm düşlerim gerçekleşiyor.Bir evim var ve konuk ağırlayabiliyorum.Kardeşim,benim yanımda tatil yapabildi.Teyzem de gördü,özgür yaşamımda,bir evi nasıl çekip çevirdiğimi.
Tutku,özgür olmak,kendi evinde,dilediğini yapmak,çok güzel.Artık,ait olduğum yerdeyim.Normal bir hayat yaşıyorum.Güzellikleri-mutlulukları ve her tür sorunlarıyla.Herkes gibiyim.
Akşamüzerleri ve geceleri,balkonumda oturuyorum.Diğer apartmanlardaki evleri ve yoldan geçen insanları seyrederken,mutlulukla gülümsüyorum.Ben de onlar gibiyim diyerek,evimi seyrediyorum.Huzur doluyor içime.
Hapishaneden çıkmış gibiyim.Hiç kendi hayatım olmamıştı.Ailemin yanında bile.Hep başkalarının hayatını yaşamıştım.İstanbulda,son yıllarda,bahçeye çıkıp,apartmanlara bakıp bakıp,çok ağlıyordum.

Artık aynı denize bakacağız diyorsun
aynı acılara gölgelere baktığımız gibi
gülüşlerimizle gizliyoruz içimizdeki lav akıntısını
görünmez kelepçelerinin onulmaz yarasını
kulaklarımızda sızılı bir keman sesi geceler
özverilerle çılgınlaşır uykusuzluğumuz

Gözlerinde deniz ve gökyüzü
saçlarında duman duman bulutlar
ve sen hep delifişek ilkbahar
duruyorsun yüreğimin eşiğinde
girecek misin çıkacak mısın belli değil
alacak mısın beni içinin taa derinliklerine

Çirkin ördek yavrusuydum
bir zamanlar
çırpınıp durdum karanlıklarda
çok fırtınalar geçti başımdan
karlar eridi yüreğimde
ve bir gün

Yıllar yıllar öncesinde kalmalıydın
apansız çekip gittiğin yerde
simsiyah hüzünler yağmıştı mevsimlerime
bütün dünyamı yakıp yıkmıştın
tam tekmil alabildiğine yaşanmıştı acılar
bir başıma kaldırmıştım aşkımın cenazesini

Ölüm nedir gerçekten
jkaybolmakyokolmak mı
bir ışık olup uçup gitmek mi
başka bir boyuta ya da yaşama
belki de ruhuhn özgürleşmesi
yanıbaşımazda görünmez olmak mı

Söyleşirken seninle usul usul sımsıcak
unutma aşk yok dedin
sen unuttun aşk benim dediğimi
çoktaan öğrenmiştim varlığınızın olmadığını
aşk bir ırmak içimin derinliklerinde akan
artık aramıyor kavuşacağı denizi okyanusu

AYAKLARIM KUMA DEĞDİ
Evet.Hayatımda ilk kez,benim de ayaklarım kuma ve denize değdi.Granmayat rumuzlu,İlhan ERMİŞ adlı arkadaşımın daveti üzerine,Alanyaya tatile gittim.Bir dizi sorun ve savaşımdan sonra gitmeyi başarabildim.Bunları sonra anlatırım.Bir arkadaşımla kısacık bir zamandan yararlanıp,sahile gittik.Ben tekerlekli sandalyemin kumda gitmeyeceğini sanıyordum.Kum çok inceydi.Arkadaşımın ve sahildeki bir gencin de yardımıyla,arabam çok zorlanmadan yürüdü kumda.Çok az ilerleyince,ayaklarım o yumuşacık,sıcacık kuma gömüldü.İnanılmaz güzellikte bir şok dalgası yaşadım.Soluğum kesildi sanki.Öylesine mutlu oldum ki…Bir fark edişin,tatmanın derin şaşkınlığıydı.O anları,asla unutamayacağım.Ve isyan ettim.İnsanların bunu hep yaşadıklarını ama ne kadar şanslı olduklarını bilmediklerini,fark etmediklerini düşündüm.Sözcükler yetersiz duygu ve düşüncelerimi tanımlaya.Denizin dibine dek indik.Dalgalar çarpıyordu ayaklarıma.Ve ben çocuklar gibi çığlıklar atarak,oynatıyordum ayaklarımı kumda.Arkadaşım bacaklarıma,kollarıma denizin suyunu döküyordu şişeyle.Zamanımız ve mayom yoktu yanımda.Yoksa kendimi bırakıverirdim Akdenizin kucağına.Ama bekle beni Akdeniz.Seneye,çok daha iyi koşullarda gelip,hiç ayrılmayacağım o sımsıcak sularından.SENİ ÇOOOK SEVİYORUM ALANYA.
Nilgün Acar 27.09.2007