Nil Alaz Şiirleri - Şair Nil Alaz

«Ne zinde em ez hicr-i tu ey şûh ne mürde
Feryâd ez în nev vücûdî-i adem âlûd» (Yavuz Sultan Selim)

(Hasretinden ne diriyim ey şuh, ne de ölü;
Bu yokluk dolu yeni var oluştan feryâd! ...)

UMUT çiçek, çiçek açtı; beyaz, pembe


Bilirim küpeşteye yaklaşanı ayak sesinden
Gönülden gönüle nefes nefese sırsıklam
Bi sevdaya düşmüşüz

Rüzgârım

Eylül güneşinin yanağımı okşadığı gibi okşa, öp, sev beni
Sızım azalır belki

Yüreğinizde aŞk yoksa şiir de yoktur!

Hele ruh, bunca şehirler gezmiş, bunca yollar çiğnemiştir de silkinmemiştir / Mevlana



Bir Kızıl Deli

Kuşanır esvabını zaman
Soyunur an ve an


Ahmak ıslatan yağmur Sahte gözyaşları
Döner sırtını güneş toprağa bakar gonca

Kar yağıyor Lâçinlere
Rüzgâr alaz soluyor, yırtıyor tenimi
Her teli buz saçlarımın
Alnımda acılar derin çizgi
Üşüyorum

Ben kimin kuluyum hiç mi sevmedin
Ah çileli ömrüm bir gün gülmedin
Bir sinene sarıp gülüm demedin
Hüzünle ayrılık ektin bağıma

“Yalnızlığın sesini neden bu kadar çok açıyorsun ki”


bizde sessizliği konuşuyoruz
zaman ısırıkları derin ve sıcak
şarap gibi sarhoş edici

Şu güllerin beli bükük boynu bükük
Canları arkalarında titretir kızıl yara
Nihayet rahat döşeği dürülür aşkın
Kitabında yazar asıl sevda