Nihal Mirdoğan Şiirleri - Şair Nihal Mir ...

Ey sevdalım !
Davamız için yine yanına geliyorum
Dava dersen
Şahlanıp köpüren ırmak
Hudutlarda al bayrak

Dün gece yeniden geldin derinden
Yapışık hicranlar ölüyor gibi
Tarumar erguvan bahçelerinden
Cilvekâr çiçekler gülüyor gibi

Artık dünya ufku vursun semâya

"Sözümüzün hakiki boyunu bosunu zaman ve eser gösterecek."


Dirlik ve düzenliği
Vur çağa, benden yana
Tozlu her mahzenliği

Oğuz Türk'lerinin özü, sözüyle
Taşarsa, Altay'dan gelir yörüğüm
Zulüm meydanını, efe gözüyle
Deşerse,namerdi deler yörüğüm
...Malazgirt kökünü bilir yörüğüm

Vuslat sağanağı seller içinde
Havada kalmış bir cümle gibiyim
Mânâyı ararken, sırlar içinde
Ummana dalmış bir cümle gibiyim

Ki, mânâya mâni olmasın sözler

Uzaklaşan günlere bakan yalnızlıklarda
Şi'rin şafağı atar ilhamı hoş geceye
Öyle ki; buhur buhur akan yalnızlıklarda
Salar rayihasını aruz,serbest, heceye

Sözü tutar tanyeri, şükürler olsun Rabbe

Yazdığımın hiç biri şiir değil â dostlar
Nehirlerle ırmaklar hep tersine akıyor
Yatağın eğiminde tünekler ise postlar
Nispeti bozulan şi'r yüzüme dik bakıyor

Ya ebedi izâhım ,ya öz dilime küstü

Aral benim gölüm,Hazar da benim
Azizim..Asya'yı anlatacağım
Kırbaçlar şaklarken bu zâr da benim
Toynaklarda Alp'i, şanlatacağım

İsmini Türkçe'den alan Alp dağı

Geldim azizim...her tan ağırtısı
Söylediğimi çok görme diyorum
Vesselâm dediğim,söz bağırtısı
Dilimin yayını, germe diyorum

Ben,karlı zirveye bakıp yaşadım

Azizim,asabım tepesi atınca
Sinir katsayısı vurdukça vuruyor
Aklımın tepkime süresi bitince
Metanetim,sabrım,çileye duruyor

Ne menem şeyse şu sabrın ızdırabı