Nihal Mirdoğan Şiirleri - Şair Nihal Mir ...

Sessiz bir denizdi...öğle zamanı
Bugün yaptığım naz dedi bana
Yükselttim başımı,dağın dumanı
Sislere sefer et,gez dedi bana

Topuklarım boşlukta götür beni sırrına
Lâtif kelâmlarımla sevdana sızıyorum
Başım döner düşersem ağyarın bozkırına
Gözyaşımı akıtan sana pek kızıyorum

Kızıyorum...Çalılar avare, dalgın dünya

Ben bilmezem, nedendir inat etti bu karanlık
Hâlbuki hayâllerin içine düşen düş idim
Bâzı düşüm düşerken kanat etti bu karanlık
Deryâyı çırpışıyla boşlukta uçan kuş idim
...Baharı koklayarak uçmalıyım bir dem dedim

Saatin sarkacının sağdan sallanan kolu
Zamanı dolaşırken, soldan düştüm geceye
Sola koşuşturunca tutmadı vâktin eli
Kale gibi örülü yoldan düştüm geceye

Taş duvarın üstüme üstüme geldiği ân

Ulu denizleri severim
bir cellat gibi
kâh azgın büyüklüğü boğsun
kâh bulanık sularda saysın beni
isterse
kan ağlayan acılar damla damla yağsın beni

Bir şiir olmalı şu an dilimde
Büküp kalemimi derhal susarım
İsyan şiirleri her an elimde
Harflerin kanıyla mahâll kusarım

Heybetiyle dağlar vâkur hiç değil

N-ankörlük, beşerlerin hamuruna pek alışkın.
A-mma, nezâketine ,nankör olmayasın aslâ.
N-ankörlük,edeblerin kıymetlerini bilmeden,
K-udretsizliğe tâlip olup,dilin kibrine düşerek,
Ö-yle ki dünyasına, ablak ,iki yüzlü mösyö
R-üzgârına kapılan akılı ,dahil etmiştir.

Âhlar kaynarken, erlik hâsı
Düşmeden gelip Türk'üm deme
Altay tuğları ve dahası
Koşmadan, gelip Türk'üm deme

Pusulalar şaş çıkarsa bil,

Kahır ile yola çıkmışam,anca
Can,tene üzüle,yorgunum,yorgun
Ne ayak ne ele bakmışam,anca
Tozan topraklara dargınım,dargın

Ben ne çektiğimi eyi bilirken

Oğuz ellerinden çıkıp geldim ben
İrfanda ilimi ortak derelim
Milli değerleri birlik bildim ben
Türk dünyasında sırt sırta verelim