Nevzat Özkan Şiirleri - Şair Nevzat Özkan

neşe baharsa,
içindedir güzün.
yemyeşil bahçede
hazandır hüzün...

kararsın gökyüzü,
bulutlansın.
gök gürlesin.
nisan yağmurları yağsın,
sırılsıklam olsun
kurumaya yüz tutmuş

çatalın ucundaydı,
kıymalı Çengelköy kol böreği.
açıkgöz cılız bir martı,
aniden böreğe pike yaptı
belki de çok açtı.
böreği kapıp kaçtı.

önce
şarabın kırmızısı alevlenir
yakar..
sonra
rakının beyazı perdeler gözlerimi.
kalan ömrüm

yıllardır giymediğim
yakaları aşınmış
düğmeleri kopuk
portakal renkli
gömleğimi giyeceğim.
hiç gitmediğim

saatler geçmez
geceler uzun olur.
hele,
bir de
kimsesissen,
gidişin de

Çengelköy'de,
asırlık çınar
iki adam boyu yukarıda
iki kola ayrılır.
biri solda çatallaşır
diğeri sağda..

dostlarla
şarap içtim
Çırağan'da.
çıra oldum
tutuştum,
sonunda

son, karanlık
ya sonsuzluk.
her son,
bir sonsuzluk mu?
yoksa aydınlık mı
her sonun karanlığı?

şiir fırınında,
ateşi geçirmemek,
külleri soğutmamak,
dükkanı kapatmamak gerek.
ateş bir sönmeye yüz tutsun
ne yapsan boş,