Nevzat Dağlı Şiirleri - Şair Nevzat Dağlı

Atatürk’ün armağanı çiftlikte,
Talan varsa uyaralım görevdir.
Tahsis adlı bu yağmacı teknikte,
Yalan varsa uyaralım görevdir.

Adı belli, tarım orman çiftliği,

Emperyalist devletler Müslümana çullandı,
İslâmı ezmek için Müslümanı kullandı.
Gizli gizli yollardan çok silâhlar yollandı;
Zalimler Ateş attı bağrımız yanık bugün,
Emperyalist zulmüne Mazlumlar tanık bugün

Seninle değişir mevsimler sanki,
Adını dilime alıverince.
Kışım bahar olur birden inan ki,
Yüzüme bakıp da gülüverince.

Bir mektup yollasan hasreti yırtar,

Ey! dinciler, biz şeytana uymadık,
Uyan makbul, biz suçluyuz öyle mi?
Arkamızdan ‘hırsız’ sözü duymadık,
Duyan makbul, biz suçluyuz öyle mi?

Soyanlar alsınlar hep ihaleyi,

İlkbaharım sendin kıştan sonrası,
Nur’unla ışıttın yaza kavuştum.
Hayaller kurmuştum düşten sonrası,
Düşümde gördüğüm kıza kavuştum.

Hayat bana soğuk, ocak yanmazdı,

MAYIN sinirimi bozuyor benim,
Şekerimi fırlatMAYIN kızarım.
İmalı sözlerden titriyor tenim,
Sabırımı zorlatMAYIN kızarım.

Ben işi bilirim sakın korkMAYIN,

Halkını kurtaran eşkıya olmaz,
Mazluma zalimce kıyan eşkıya.
Müslüman yoksulun hakkını çalmaz,
Dindarı din ile soyan eşkıya.

Mustafa Kemal’e eşkıya dedi,

Kimi insanlar vardır dangalak mı dangalak,
Kendini akil görür, başkalarını salak.
Bir batması eksiktir, bir de önünde yalak;
Sürü gibi güdülür, hiç itiraz bildirmez,
Koyun desen bozulur, yapılana aldırmaz.

Kanı bozuk kan vermez, canı tatlı can vermez,
Vatan için damardan dökülenler bizdendir.
Yiğit olan dimdiktir, esen yelle yan vermez,
Eğilmeyip kesilen, sökülenler bizdendir.

Kalpte vatan sevgisi kaynıyor fokur fokur,

Daha öğrenciyken tanıdım onu,
Adını akılda koyuyor adam.
Nerdeydi, ne oldu? Çok eski konu,
Göz açıp kaparken büyüyor adam.

Boynu çok inceydi, çok kalınlaştı,