Nevzat Dağlı Şiirleri - Şair Nevzat Dağlı

Yaşımız yetmiş oldu, işimiz bitmiş midir?
Ömrümüzün mevsimi sonbahar olmuş mudur?
Umutlar yaprak gibi dökülüp gitmiş midir?
Kurduğumuz hayaller sararıp solmuş mudur?

Aşkla dolu yürekler yükünden yorgun mudur?

Ben kışı sevemedim, bahar için katlandım,
Yoksulluğun üstüne kar olup düşmüyor mu?
Doğal afetler ile ölenlere hep yandım,
Çaresiz mekânlara sel olup taşmıyor mu?

Ülkemizde bu mevsim yüreğe korku saldı,

Vaatler vererek gelmişti ama,
İktidar olunca durdu istikrar.
Her yerden yırtıldı, tutmuyor yama,
Toplumu yeniden gerdi istikrar.

Belliydi yarınlar düne bakınca,

‘Savaş bir cinayettir’ zorunlu olmadıkça,
Vatana göz dikene kalkar bizim kolumuz.
Mustafa Kemal gibi çok mecbur kalmadıkça,
Silaha sarılmayız, barış bizim yolumuz.

‘Yurtta sulh, cihanda sulh’, budur temel ilkemiz,

Hocam benim yine kafam karıştı,
Hırsızı adıyla anmak caiz mi?
Çalıp çırpan birbiriyle yarıştı,
Bunu demokrasi sanmak caiz mi?

Vatanın toprağı taşı satıldı,

Alışmam kolay değil, mazeretim var benim,
Diktatörlük tuzağı kurana alışamam.
Muhalif bir ruhum var, biat etmem zor benim,
Demokrasi çarkını kırana alışamam.

Muktedir çevresinde kul gibi dolaşan var,

Yaşlanmış kökümde iki filiz var,
Meyveye durulmuş dalım bahardır.
Torun sevgisinde sanki bir giz var,
Onları andıkça dilim bahardır.

Kollarım sardıkça torunlarımı,

Toplumu gafletin uykusu sarmış,
Akıllı uyumuş, deli uyumuş.
Yalanlı dolanlı ninniler varmış,
Cahiller uyumuş, veli uyumuş.

Algı oluşturma geliştirilmiş,

Fala inanmasam da sözü desteksiz atmam,
Halk ciddiye alır mı, onu pek bilmiyorum.
Müslümana elbette tutup salyangoz satmam,
Midye desem bilir mi, onu pek bilmiyorum.

Bundan sonra olacak kendini belli etti,

İkibinonbeş yılı acılara gark oldu,
İstikrara yöneldik kargaşaya çark oldu.
İkibinonaltı da inşallah böyle geçmez,
Umarım ders almada belki biraz fark oldu.

Muhterisler yüzünden analar ağlamasın,