Acıların en derini işlemişken yüreğine,
Ayakta durmak,
Nefes almak mı sadece yaşamak?
Bir değil; iki umut varken hayatında
Aslında ne zordur yalnız kalmak…
Hissedemem,
Bazen ağlayamazsın kendi haline,
Bir filme, bir çocuğa, bir askere ağlarsın.
Koyarsın kendini onun yerine.
İçine attığın, dağ gibi büyüyen dertleri
Ertelersin bir diğer güne.
Güçlü olman gerektir,
Bir gülümseme uyandırır seni bazen,
Çekip çıkarır karanlığından,
Tanıdıktır eski zamandan…
Gün gelecek anılarda kalacaksın…
Esip geçen bir rüzgâr gibi,
Hayatımdan çıkacaksın.
Hiçbir şey olmamış gibi…
Bir gün bir yerde
Ya bir tanıdığa rastlarsın
Anlam yükleyeceksen illaki bir şeye;
Bir çiçeğe, bir kuşa,
Bir buluta, yağmura, maviye yükle.
Bahara, yaza, güneşe yükle.
Ama insana anlam yükleme!
Ne varlığına alışabildim
Ne yokluğuna…
Ne varlığına alışacağım kadar kaldın yanımda,
Ne yokluğuna üzülecek kadar uzaklaştın.
Hiç geçmez dediğin günler,
Geçip biterse bir gün,
Durmadan kanayan yaralarından
Kan gelmez olursa bir an,
Hayal diye gülüp geçtiğin isteklerin…
Yüreğine dolarsa,
Aşka küsmüş yüreğin acılarla,
Yıpranmış yıllar yılı yalanlarla.
Gün yüzüne hasret gözlerin.
Bir nefes arıyor denizin dibinde ellerin.
Yılların bıraktığı aklar şakaklarında,
Ve izler kalbinde, yaralar derin.
Kavuşmanın hayaliyle
Günlerce bekler de insan,
Nasıl da zor gelir o son gece:
Uyku girmez gözlere,
Varmaz o gece sabaha,
Uyanmaz sanki karanlıklar aydınlığa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!