Seni görüyorum,
Her bakışında, tavrında…
İçindeki seni, kalbini,
Taşa dönmüş yüreğini,
Sahte gülüşlerini,
Dilinden düşmeyen yalanları,
Dönüp dolaşıp
Hep sana geliyorum ey yâr!
Yüreğimi dağlamışsın,
Bundan sonra yaşasam
Neye yarar?
Ben uzun uzun anlatmayayım,
Sen anla,
Hatta yarım kalsın sözlerim
Ama sen anla,
Anlatamadıklarımı da…
Özlemim gecelere sığmıyor,
Gündüzlerden taşıyor.
Bir kuşun kanat çırpışında arıyorum
Sana uçup gelmeyi.
Ufka bakınca
Yanındayım sanki.
Hayatı kaçırma korkusu içimde…
Her an çok geç olabilir diye
Serçe adımlarla koşarken yüreğim,
“Dur,” diyor
“Burada kal,” diyor beynim.
Ya iki dakika sonra
Öyle coşarsın ki bazen,
Kelimeler anlamsız kalır.
Kilometreler aldırmaz sevdana.
Sesini duymak yetmez.
Görmek istersin, doyasıya.
İçinde tüten duman
Bir mezar taşı başında akan
Sahte bir gözyaşı,
Sevgiyi görememiş bir kalp,
Yıllarca başka ümitlerle beslenmiş hep…
Doyasıya yaşandı sanılan
Geç kalınmış bir ömür…
Kayıp yarısını aramaya,
Onu bulup kucaklaşmaya,
Eskisi gibi sarılıp
Yeniden bir bütün olmaya
Gelmişti insan sanki dünyaya.
Bir, ikiden büyüktür.
Nasıl da severek, sevilerek büyümüşüz,
Geçmiş güzel günlerde…
Tüm dünyayı seven annem,
Nasıl da sevgi ekmiş yüreğimize,
Tüm iyiliğiyle…
Öyle bir sevgi ki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!