İnsan insana sabah olmalı.
İnsan insana güneş gibi doğmalı.
Zifiri karanlık bir gecede,
Dolunay gibi olmalı.
Her insan kıymetlidir.
Her insan kıymet bilmelidir.
Yüzümün değişen şekli,
Yaşımın gerekleri…
Yavaş yavaş artıyor,
Hayatımın izleri.
Yıllar, yıllar verdim
Ben o izlere.
Kader dersin hayata…
Aldığın karar mıdır kader aslında?
Sonunu getiren yalanlarla
Kaybolmuşsun dipsiz kuyularda.
Nasıl ararsın doğruyu
Elindeki bir mum ışığıyla?
Öyle bir an gelir ki
Sabır taşın çatlamış,
Yükün, ağırlığını çoktan geçmiştir artık…
Geçer, biter dediğin acılar,
Mıh gibi saplanmıştır yüreğine.
Kanadın kırık, ömrün harap,
Bazen küçük bir hamledir
Hayatımızda eksik olan,
Bazen de bir geri adımdır
Yaraları kapatan.
Herkes bir intihar eşiğinde…
Kimi bağımlı, kimi bağımsız…
Kimi acıların en dibinde…
Kimi sorsan kayıtsız…
Ne çok yürümüştük o koridorda,
Sonunu bile bile her şeyin…
İçime akan, sakladığım gözyaşlarım,
Her telefonda duracak sandığım kalbim…
Nasıl da geçiyor sayılı günler,
Bile bile biteceğini…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!