© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Anlatamadığın ne çok şey yaşadın değil mi?
Ve hala anlatamayacağın…
Ve her şey bittiğinde anlatmaya da gerek olmayan…
Çünkü anlatmanın da bir zamanı vardı, o geçti… Dinlemesini istediğin kişi vardı o dinlemedi… Böylece anlatma hevesin de gitti…
Anlaşılmamanın sınırlarında ne çok gezdin değil mi?
Boş boş bakan gözlerden, saçma gelen yönlendirmelerden, deliymişsin gibi tavırlardan, ucuz sohbetlerden ve “akışta kal” gibi bilindik klişe cümlelerden çok uzaklara gitmek istedin…
Dinlediklerin, okudukların ilk başta biraz iyi gelmiş görünse de toparlanmana yetmedi…
Her karşına çıkanı “bu mu benim kurtarıcım” diye alkışladın…
Güven vermeyenlere bile “acaba” diye yanaşıp sonra inancın gereği uzaklaştın…
Hekimini bulana kadar kapı kapı gezdin.
Rüyalarda yol gösterilsin istedin. Uyanıp tekrar uyudun.
Tarotları dinleyerek umutla uyudun geceler boyu…
Fala inanmadın ama “olur mu acaba?” diye bir umut da oraya ektin…
Burç akışlarını okudun aldın kabul ettin…
Ve hiç birisinde aradığını bulamayınca uzaklara…. insanlığın sessizleştiği yere kadar gittin…
Şimdi oradasın ve kendi içindeki sesinlesin…
Duyuyorsun değil mi?
Bu yaşadığının adını merak ediyorsan… “varoluş sancısı” Güzellik
Dışarda aramaya devam ettikçe yorulduğun… zaman kaybettiğin ve uyanışı geciktirdiğin bir rüya…
Tıpkı uyanamadın bir kabus gibi.
Hani bazen oradan oraya koşturup kan ter içinde bir türlü uyanamadığın ama uyanınca da “ohhh şükür” diye derin bir nefes aldığın…
Evet tam olarak öyle bir rüya.
Uyanacaksın merak etme.
Sonsuza kadar uyutmazlar zaten.
Şimdi rüyada bile olsan koşturmayı bırak ve kendi içini dinle…
Sesim senin sesin, yağmurların, rüzgarın, kumruların tüm kuşların sesi… uzaktan geçen arabaların, seyyar satıcıların, çocukların sesi… Sesim seninle gidecek ve rüyalarını farkında olarak yaşamaya başlayacaksın…
O kaybettim dediklerinin hiç birisini kaybetmedin Güzellik…
Onları da tıpkı hayatının tüm tecrübeleri gibi içine aldın…
Artık onlar seninle ve ölümsüz.
Kazanmanın sahip olmak ve elinde tutmak olmadığını
Kaybetmenin de elinden gitmesi olmadığını öğrendiğinde tüm korkuların ve aldanmışlıklarından özgür olacaksın.
Tüm birikiminin, tüm ilişkilerinin, tüm kazanım ve kaybediş zannettiklerinin bu hologram dünyasında edindiğin tecrübe olduğunu,
Ruhun tekamülü için bir oyun ve düzen olduğunu, bedenin inkişafı için sana göre dizayn edilmiş muhteşem bir algoritmik kurgu olduğunu anladığında o rüyadan huzurlu bir şekilde uyanacaksın.
Tekrar uyusan bile bu rüyanın artık farkında olacaksın…
Kaybettim dediğin hiç bir şey yada hiç kimse zaten yoktu, var zannediyordun.
Şu an kaybetmedim dediklerinin var olduğunu mu zannediyorsun? Maddesel varlıklarına var diyoruz. Mânâda zaten hep varlar. Ölüp aramızdan ayrılsalar bile varlar…
Bazen izlediğin bir filmdeki yada okuduğun bir romandaki hayali bir karakterin anne ve babandan daha yakın hissettirdiği olmuştu değil mi?
Yada gülüp eğlendiğin o muhteşem hayal arkadaşının?
Gerçek dünyada en yakınını kaybetsen çok üzülmeyeceğin ama Onun gidişine yas tutacağın durumlar bile olmuştur…
Sen onu mânâda öldürmediğin sürece ölmeyecek. Mânâda her an seninle olduğunu bildiğin sürece seninle olacak.
Yine konuşacaksın yine derdini paylaşacaksın yine muhteşem sohbetler edeceksin içinde bir şeyleri öldürmekten vazgeçtiğinde…
Ey bu satırları okuyan Güzel ruh…
Rüya bize boşuna verilmedi…
Rüyada kaybettiklerini bu dünya gerçekliğinde kaybetmediğini göstererek, bu dünyada kaybettiklerini de asla kaybetmeyeceğinin bilgeliğine ulaşman isteniyor senden…
Hadi bunun idraki için güçlü bir adım at…
“Oradasın biliyorum” de ona. “Senin varlığına da şükür seni gönderene de” de…
Sevgini gönder ve o yokluk vehmi ile oluşmuş korku duvarını aş…
Yaratıcını biliyorsan o senin hiç bir şeyini israf etmedi etmeyecek…
O senin hayali arkadaşını bile yaratıp önüne getirecek..
Sen yeter ki Onu sev Onu bil ve
Onun yolunda ol…
Sevmeye sevilmeye ve
sevgide kalmaya devam et…
Anlatamadığın ne çok şey yaşadın değil mi?
Ve hala anlatamayacağın…
Ve her şey bittiğinde anlatmaya da gerek olmayan…
Çünkü anlatmanın da bir zamanı vardı, o geçti… Dinlemesini istediğin kişi vardı o dinlemedi… Böylece anlatma hevesin de gitti…
Anlaşılmamanın sınırlarında ne çok gezdin değil mi?
Boş boş bakan gözlerden, saçma gelen yönlendirmelerden, deliymişsin gibi tavırlardan, ucuz sohbetlerden ve “akışta kal” gibi bilindik klişe cümlelerden çok uzaklara gitmek istedin…
Dinlediklerin, okudukların ilk başta biraz iyi gelmiş görünse de toparlanmana yetmedi…
Her karşına çıkanı “bu mu benim kurtarıcım” diye alkışladın…
Güven vermeyenlere bile “acaba” diye yanaşıp sonra inancın gereği uzaklaştın…
Hekimini bulana kadar kapı kapı gezdin.
Rüyalarda yol gösterilsin istedin. Uyanıp tekrar uyudun.
Tarotları dinleyerek umutla uyudun geceler boyu…
Fala inanmadın ama “olur mu acaba?” diye bir umut da oraya ektin…
Burç akışlarını okudun aldın kabul ettin…
Ve hiç birisinde aradığını bulamayınca uzaklara…. insanlığın sessizleştiği yere kadar gittin…
Şimdi oradasın ve kendi içindeki sesinlesin…
Duyuyorsun değil mi?
Bu yaşadığının adını merak ediyorsan… “varoluş sancısı” Güzellik
Dışarda aramaya devam ettikçe yorulduğun… zaman kaybettiğin ve uyanışı geciktirdiğin bir rüya…
Tıpkı uyanamadın bir kabus gibi.
Hani bazen oradan oraya koşturup kan ter içinde bir türlü uyanamadığın ama uyanınca da “ohhh şükür” diye derin bir nefes aldığın…
Evet tam olarak öyle bir rüya.
Uyanacaksın merak etme.
Sonsuza kadar uyutmazlar zaten.
Şimdi rüyada bile olsan koşturmayı bırak ve kendi içini dinle…
Sesim senin sesin, yağmurların, rüzgarın, kumruların tüm kuşların sesi… uzaktan geçen arabaların, seyyar satıcıların, çocukların sesi… Sesim seninle gidecek ve rüyalarını farkında olarak yaşamaya başlayacaksın…
O kaybettim dediklerinin hiç birisini kaybetmedin Güzellik…
Onları da tıpkı hayatının tüm tecrübeleri gibi içine aldın…
Artık onlar seninle ve ölümsüz.
Kazanmanın sahip olmak ve elinde tutmak olmadığını
Kaybetmenin de elinden gitmesi olmadığını öğrendiğinde tüm korkuların ve aldanmışlıklarından özgür olacaksın.
Tüm birikiminin, tüm ilişkilerinin, tüm kazanım ve kaybediş zannettiklerinin bu hologram dünyasında edindiğin tecrübe olduğunu,
Ruhun tekamülü için bir oyun ve düzen olduğunu, bedenin inkişafı için sana göre dizayn edilmiş muhteşem bir algoritmik kurgu olduğunu anladığında o rüyadan huzurlu bir şekilde uyanacaksın.
Tekrar uyusan bile bu rüyanın artık farkında olacaksın…
Kaybettim dediğin hiç bir şey yada hiç kimse zaten yoktu, var zannediyordun.
Şu an kaybetmedim dediklerinin var olduğunu mu zannediyorsun? Maddesel varlıklarına var diyoruz. Mânâda zaten hep varlar. Ölüp aramızdan ayrılsalar bile varlar…
Bazen izlediğin bir filmdeki yada okuduğun bir romandaki hayali bir karakterin anne ve babandan daha yakın hissettirdiği olmuştu değil mi?
Yada gülüp eğlendiğin o muhteşem hayal arkadaşının?
Gerçek dünyada en yakınını kaybetsen çok üzülmeyeceğin ama Onun gidişine yas tutacağın durumlar bile olmuştur…
Sen onu mânâda öldürmediğin sürece ölmeyecek. Mânâda her an seninle olduğunu bildiğin sürece seninle olacak.
Yine konuşacaksın yine derdini paylaşacaksın yine muhteşem sohbetler edeceksin içinde bir şeyleri öldürmekten vazgeçtiğinde…
Ey bu satırları okuyan Güzel ruh…
Rüya bize boşuna verilmedi…
Rüyada kaybettiklerini bu dünya gerçekliğinde kaybetmediğini göstererek, bu dünyada kaybettiklerini de asla kaybetmeyeceğinin bilgeliğine ulaşman isteniyor senden…
Hadi bunun idraki için güçlü bir adım at…
“Oradasın biliyorum” de ona. “Senin varlığına da şükür seni gönderene de” de…
Sevgini gönder ve o yokluk vehmi ile oluşmuş korku duvarını aş…
Yaratıcını biliyorsan o senin hiç bir şeyini israf etmedi etmeyecek…
O senin hayali arkadaşını bile yaratıp önüne getirecek..
Sen yeter ki Onu sev Onu bil ve
Onun yolunda ol…
Sevmeye sevilmeye ve
sevgide kalmaya devam et…
Anlatamadığın ne çok şey yaşadın değil mi?
Ve hala anlatamayacağın…
Ve her şey bittiğinde anlatmaya da gerek olmayan…
Çünkü anlatmanın da bir zamanı vardı, o geçti… Dinlemesini istediğin kişi vardı o dinlemedi… Böylece anlatma hevesin de gitti…
Anlaşılmamanın sınırlarında ne çok gezdin değil mi?
Boş boş bakan gözlerden, saçma gelen yönlendirmelerden, deliymişsin gibi tavırlardan, ucuz sohbetlerden ve “akışta kal” gibi bilindik klişe cümlelerden çok uzaklara gitmek istedin…
Dinlediklerin, okudukların ilk başta biraz iyi gelmiş görünse de toparlanmana yetmedi…
Her karşına çıkanı “bu mu benim kurtarıcım” diye alkışladın…
Güven vermeyenlere bile “acaba” diye yanaşıp sonra inancın gereği uzaklaştın…
Hekimini bulana kadar kapı kapı gezdin.
Rüyalarda yol gösterilsin istedin. Uyanıp tekrar uyudun.
Tarotları dinleyerek umutla uyudun geceler boyu…
Fala inanmadın ama “olur mu acaba?” diye bir umut da oraya ektin…
Burç akışlarını okudun aldın kabul ettin…
Ve hiç birisinde aradığını bulamayınca uzaklara…. insanlığın sessizleştiği yere kadar gittin…
Şimdi oradasın ve kendi içindeki sesinlesin…
Duyuyorsun değil mi?
Bu yaşadığının adını merak ediyorsan… “varoluş sancısı” Güzellik
Dışarda aramaya devam ettikçe yorulduğun… zaman kaybettiğin ve uyanışı geciktirdiğin bir rüya…
Tıpkı uyanamadın bir kabus gibi.
Hani bazen oradan oraya koşturup kan ter içinde bir türlü uyanamadığın ama uyanınca da “ohhh şükür” diye derin bir nefes aldığın…
Evet tam olarak öyle bir rüya.
Uyanacaksın merak etme.
Sonsuza kadar uyutmazlar zaten.
Şimdi rüyada bile olsan koşturmayı bırak ve kendi içini dinle…
Sesim senin sesin, yağmurların, rüzgarın, kumruların tüm kuşların sesi… uzaktan geçen arabaların, seyyar satıcıların, çocukların sesi… Sesim seninle gidecek ve rüyalarını farkında olarak yaşamaya başlayacaksın…
O kaybettim dediklerinin hiç birisini kaybetmedin Güzellik…
Onları da tıpkı hayatının tüm tecrübeleri gibi içine aldın…
Artık onlar seninle ve ölümsüz.
Kazanmanın sahip olmak ve elinde tutmak olmadığını
Kaybetmenin de elinden gitmesi olmadığını öğrendiğinde tüm korkuların ve aldanmışlıklarından özgür olacaksın.
Tüm birikiminin, tüm ilişkilerinin, tüm kazanım ve kaybediş zannettiklerinin bu hologram dünyasında edindiğin tecrübe olduğunu,
Ruhun tekamülü için bir oyun ve düzen olduğunu, bedenin inkişafı için sana göre dizayn edilmiş muhteşem bir algoritmik kurgu olduğunu anladığında o rüyadan huzurlu bir şekilde uyanacaksın.
Tekrar uyusan bile bu rüyanın artık farkında olacaksın…
Kaybettim dediğin hiç bir şey yada hiç kimse zaten yoktu, var zannediyordun.
Şu an kaybetmedim dediklerinin var olduğunu mu zannediyorsun? Maddesel varlıklarına var diyoruz. Mânâda zaten hep varlar. Ölüp aramızdan ayrılsalar bile varlar…
Bazen izlediğin bir filmdeki yada okuduğun bir romandaki hayali bir karakterin anne ve babandan daha yakın hissettirdiği olmuştu değil mi?
Yada gülüp eğlendiğin o muhteşem hayal arkadaşının?
Gerçek dünyada en yakınını kaybetsen çok üzülmeyeceğin ama Onun gidişine yas tutacağın durumlar bile olmuştur…
Sen onu mânâda öldürmediğin sürece ölmeyecek. Mânâda her an seninle olduğunu bildiğin sürece seninle olacak.
Yine konuşacaksın yine derdini paylaşacaksın yine muhteşem sohbetler edeceksin içinde bir şeyleri öldürmekten vazgeçtiğinde…
Ey bu satırları okuyan Güzel ruh…
Rüya bize boşuna verilmedi…
Rüyada kaybettiklerini bu dünya gerçekliğinde kaybetmediğini göstererek, bu dünyada kaybettiklerini de asla kaybetmeyeceğinin bilgeliğine ulaşman isteniyor senden…
Hadi bunun idraki için güçlü bir adım at…
“Oradasın biliyorum” de ona. “Senin varlığına da şükür seni gönderene de” de…
Sevgini gönder ve o yokluk vehmi ile oluşmuş korku duvarını aş…
Yaratıcını biliyorsan o senin hiç bir şeyini israf etmedi etmeyecek…
O senin hayali arkadaşını bile yaratıp önüne getirecek..
Sen yeter ki Onu sev Onu bil ve
Onun yolunda ol…
Sevmeye sevilmeye ve
sevgide kalmaya devam et…
Yolum çok yoruyor ama ;
Öyle güzel bir yoldaşım varki,
O yolları çiçek ekerek götürüyor beni.
Bugün yine bir şey yaptım,
Sana söyleyecekmiş gibi yazdım sayfalar dolusu,
İçimde kopan fırtınaları anlattım bir bir.
Eski bir şarkıya tutundu yine aklım,
Adını sen koydum,
Karşımdaymışsın gibi yine mırıldandı yüreğim gözlerine bakıp,
Susturduğum herşeyi anlattım,
Gözlerinden öptüm,o hiç bilmediğim kokuna sarıldım.
Bugün de yaşadım hayalini karanlık gökyüzümde.
Sen vardın ve hiç olmadığın kadar yoktun yanımda.
Su gibidir bazı insanlar ,
Habersizce ansızın çat kapı gelen tanrı misafiri gibi gelirler hayatlarımıza. ..
Su gibi şifalı öylesine huzurlu ve öylesine duru...
Su gibi damla damla derman olup akarlar yaralara ...
iyi ki geldin dedirtirler insana ,
Ne güzeldir böylesi güzel gelen insanlar...
Kimi yoldaş olur kimi kardeş
Ansızın kedere boğan hayatın
Ansızın kaderi sil baştan yazması gibi ...
Su gibi aziz su gibi saf temiz ...
Geldikleri yeri temizleyip güzellikleri bırakırlar yerlerine usulca ...
Ne güzeldir böyle ansızın gelenler,
Ve ne güzeldir böyle sürprizler. .
Ah hayat arada bir de olsa böylesi güzelliklerinde olmasa
Çekilir dert değilsin aslında ...
AHRÂZ SNR
Yaşadığını sanıyorsun,
Sonra bir şarkı çalıyor,
Yaşayamadıkların geliyor aklına...
Sonra mı..?
Sonrası hep ziyan...
Yaşadığını sanıyorsun,
Sonra bir şarkı çalıyor,
Yaşayamadıkların geliyor aklına...
Sonra mı..?
Sonrası hep ziyan...
Bir bakmışsın Vakit Sonbahar vaktidir hiç farkında olmadan
Kalpler dem tutar,yapraklar bir bir koparken dalından
bu mevsim de yavaşlar her şey...
Yavaşlar zaman.... baharın çoşkusuna inat Durup dinlenme , doğada ki renkleri izleme vaktidir.!
Vakit Sonbahar vaktidir...
Gün akşam 'da
Geçerken uğrayanla…
Sana gelmek için çırpınan
Bir olmaz…
Aslında gemileri kaçırmadık biz
Onlar hep eksik gittiler sadece bizsiz...
Yüreğimizde tüm hissettiklerimiz
Daha çok sığabilseydi kelimelere....
Oysa suskunluklar kalır sahipsiz orta yerde