© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Kurada siz çıktınız.
Sebep?
Çünkü adı geçenlere ben de kızıyorum. O bakımda şeeetmiştim. :)
Tahmine göre cevap vermeyelim :))
Emineyle sana kızmış olabilir. :)
Kime kızdın ki sen deli :)))
yok ya sevemedim ben bu duvarı.çakma delilerle dolmuş...
Güzeldir evet, ben kahve de severim gerçi...
Herkes okumalı...
Çay seviyoruz demek :))
Konuşmuyordu ama o bölümde algılama ile ilgili başka bir boyuta geçiş ve yükseliş vardı. Tam olarak söylediğiniz gibi yorumlamadım ben. Kendine dönmek işte bu algı boyutunun siyah beyaz ama en gerçeğinden hissettikleriyle oluşan delilik. Ne muhteşem bir kitaptır o! Bir insanın bedenine dokunmadan en ağır işkencenin nasıl yapılabileceğinin gerçek bir kanıtı.
Sen demli bir çay koy,
Sıcacık olsun;
Ben bütün soğuk yanlarımı;
Gözümü,
Gönlümü alıp geleyim...
önemli şeyleri düşünüyorum
önemsiz şeyleri de düşünüyorum
hiç durmadan flash lar....
düşünmenin aklı yorarken ruha iyi geldiğini bende önceden bilmiyordum.
bir kitabın önsözünden bir hayat hikayesi uydurabilirim mesela..
kafka ile tartışırken araya tolstoyun girmesiyle max brod edebiyata davet ediyor beni de
stefanla satranç oynuyoruz şu gemide
böyle böyle şeyler işte...
Diyorsun?
Emine, korkutmasana insanı!
Yalın hali ile evet,öyle :)))
Anladım. Hepiniz delisiniz. :)
Biz duruyorduk ... Kuyu yükseliyor 'hiç'' olabilmeye çalışırken... Bir kaçımız kuyuların ıssızlığında ancak duyabiliyoruz ruhun çığlığını... Yoksa çok ses var,çok çok ses var... algılarımız dağılmadan duyabilmeliyiz...
E yani, benim ki de laf!
Kuyuya kendinizi atmak varken niye taş atasınız ki? :))
Bir kuyuda olduğumuzda oraya taş atmaya gerek görmeyiz :))
Hımm, anladım.
Kuyuya taş atmayın o zaman, sonra çıkaramıyoruz.
Bu öyle bir şey değil ki... Deli oluşumuz akıllı olmamıza engel olmuyor. Aklı kullanmak insanı huzursuz eder. Bu huzursuzluk her zaman olumsuzluk anlamı vermez.
Siz işi niye deliliğe vuruyorsunuz? Akıllı olmak neyinize yetmiyor?
Ahmaklık değil kastımız, bırak delirsin ruhun...
Bir kişinin demagog sayılabilmesi için gerekenler James Fenimore Cooper’ın 1838 tarihli Demagoglar Üzerine başlıklı makalesinde şu şekilde sıralanmıştır (Cooper, 1838, ss.98-100):
-[Bir demagog] içi boş, argolu ve gerçek anlamı dışında kullanılan kelimelerle konuşur.
-Çoğunluğun yanılmayacağı ve yanıltılmayacağı görüşünü savunur.
-Hasetleri, kıskançlıkları, zıtlaşmaları, bencillikleri, bayağılıkları ve kusurlarıyla kendilerini ele verir ve hatta bunları bir araç olarak kullanırlar. Kendi adalet anlayışlarına gölge düşürerek, olumlu şeyleri görmeye kendilerini kapatır, o gurur duydukları yasaların meşru sonuçlarını inkar etmeye neden olacak kadar, kendi duyularını, melekelerini kör edecek kadar ileri giderler.
''Aristoteles demagogları demokrasiyi içten yiyen bir böceğe benzetir. Günümüzde ise bu böcek tanımı belki modern biyolojinin tanımladığı retrovirüslerle ilişkilendirilebilir. Retrovirüsler, insan DNA’sını yeniden yazarak, gerçek anlamıyla, bedenin kendi kendisine düşman kesilmesine sebep olurlar; yani konakçı oldukları bedeni ele geçirip, bedenin ham maddesini adeta bir silah olarak kullanarak onu yok ederler.''
Upuzun Trenler Gibi
Yağmurlu havaları niye sevdiğin şimdi belli
Hiç bir şey gibi değil,
Upuzun trenler gibi yalnız kadınlar
Ali Asker Barut
Tolstoy Günlükler’inde şöyle der: “Tekil ve dünyadan ayrı olduğumuz illüzyonuna alışmamız ne kadar şaşırtıcıdır. Ama bu illüzyonu fark ettiğimizde, insanın bütünün parçası olmadığını, sadece zamansız ve uzamsız bir şeyin zamansal ve uzamsal tezahürü olduğunu görememesinin nasıl mümkün olduğuna hayret ederiz.” Tolstoy’a göre ayrı olmamızın bilinci, kelimenin tam anlamıyla bireysel özbilinç, salt bedensel olarak ayrı olmamız gerçeğiyle ilişkilidir, öte yandan bizatihi bu bedensellik alanı, çokluğu ve bölünebilirliğiyle hayali ve gerçekdışıdır. Tolstoy dış dünyayla ilgili fenomenalist öğretide, principium individuationis [bireyleşme ilkesi] öğretisini aldığı Schopenhauer’den derinlemesine etkilenmiştir. Ama Tolstoy kişinin bireyselliğini –kendi ifadesiyle “hayvani kişiliğini”– “rasyonel bilinç”le yaşayan kişiliğinden ayrı tutar. Ama bu yüksek kişilik anlayışında özgünlük momentini tümüyle reddetmez. Hayat Üzerine’de şöyle yazar: “Benim köklü ve özel benliğim… asıl benliğim… uzamsal ve zamansal koşullardan bağımsızdır ve bizler tarafından uzamdışı ve zamandışı bir alandan dünyaya taşınır; dünyayla olan müstesna ilişkimde mevcut olan bu şey, benim sahici ve gerçek benliğimdir.” Her insanda özel, bir tek ona özgü dünya anlayışı ortaya çıkar; bu, bireysel özgünlüğün hakiki ve nihai kaynağı olarak hayvani kişilikte de kendini gösterir. Tolstoy’un bu öğretisi Kant’ın ve Schopenhauer’in kavranabilir karakter öğretisine çok yakındır
Deli Sana gelsin :)))
abboooooooooooo...peki ben bu duvarı neye görmedim nannnnnn..neyeeeeee ?