Necmiye Çetin Şiirleri - Şair Necmiye Çetin

Belki de artık öğrenmenin zamanı gelmiştir.
Vazgeçmenin.
Belki de artık “vazgeç” diyenlerden uzaklaşma zamanıdır önce.
Öyle ya
Kim bilebilir neyin, kimin vazgeçilebilir ya da vazgeçilemez olduğunu…
Hem, her vazgeçiş bir tercih değil miydi?

Dünü bırakıp yaşamak…
Ama bizde hep bir fazlası

Durduramıyorum içimdeki sesleri,
Dağılmıyor bu sıkıntı

Yatağın sağ tarafında yatıyorum
Senin yastığında
Sağıma da dönemem pek, bilirsin.
Nefesim zorlanır.
Gel gör ki
Solumda da zorlanan

Gidiyorum
Yanıma yüreğimi de aldım bu kez
İşte her şeyi bıraktım
Evi, işi, arkadaşları…
İşte her şeyi bıraktım, gidiyorum
Hani hep hayal ettiğim gibi

Gece…
Rüzgâr bulutları sürüklercesine esiyor.
Gençliğimi alır götürürcesine…
Anılar kalıyor geriye…
Nasıl bir yaraysa bu,
Kapanmıyor!