Papatya mevsimi yaklaşıyor
Yüreğimin ayak sesleri duyuluyor
Ruhum kış güneşinde üşürken
Ve günlerim sonbahar gibi puslu geçerken
Aldırmayacaksın bana biliyorum
Hercai kalbim
“Neyi arıyorsan o’sundur.” der Mevlânâ
Aşkı arıyorsan aşık
Zulmü arıyorsan zalim
Peki sen neyi arıyorsun canım kendim?
Aşk senden geçti
İçimde birden fazla renk var
Birden fazla melodi
Hepsi bana dair
Hepsi sebepli
Kimi gün yeşilden bir Ney çalar ruhum
Cennet de cehennem de bu dünyada
Kararı sen vereceksin
Kendi bahçeni mi süsleyeceksin?
Kendi ateşinin mi götüreceksin?
Seçimin sende olduğunu anladığın gün,
Büyüyeceksin
Bu kez oldu sandım biliyor musun?
Öyle büyük büyük gelince sen
Kararlı. Net. Sevecen.
Olmaz dediğim oldu sandım
Perdesi kapalı penceremden ışık sızdı
Hatta
Sevdamsın
Başka hayatlardan, başka zamanlardan çıkagelmişçesine
Sevdamsın
En başından beri hep ordaymışçasına
Sevdamsın
Hayat bu belli olmaz
Hani dar sokaklardan yürürken
Hem de uzunca bir süredir
Birden köşeyi dönersiniz de
Deniz görünüverir
Sevinirsiniz
Ama şaşkınlık da beraberindedir
Tek bir kelime
Hatta bir nefesin bile
Öyle mutlu ediyor
Öyle ruhu doyuran bir sükûnet ki
Başka zamanlarda,
Ressamların bile elini korkak alıştırdığı bu dünyada
Bir renkti sadece sizden istediğim
Kendi elimle çizdiğim kara kalem tabloma
Tüm tabloyu yeniden çizmenizi mi istedim sandınız yoksa
Şiirlerimi tekrar okurum bazen
Geçtiğim yolları hatırlamak için
Ne büyük cümleler kurmuşum
Daha küçücükken kalemim
Günlüklerimi tekrar okurum bazen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!