Necmiye Çetin Şiirleri - Şair Necmiye Çetin

Öylece durup bakışıyoruz
Öylece susup bakışıyoruz
Bakışlarımız sabit
Dudaklarımızı sıkmışız
Biliyoruz
Birimiz bir şey dese…

İçimde çok büyük bir özlemek duygusu var
İnsanın kalbinden isimler geçiyor önce, böyle zamanlarda
Bir kayıp yaşamışsan önce onun adı
Uzakta sevdiklerin varsa, yaren… dost… onların adları
Ama değil
Öylesi değil

Bir özlemek halidir bu
Hırçınlaşırım birden
Derdim de dermanım da sen iken…

Bir özlemek halidir bu
Sitemkârdır

Papatya mevsimi yaklaşıyor
Yüreğimin ayak sesleri duyuluyor
Ruhum kış güneşinde üşürken
Ve günlerim sonbahar gibi puslu geçerken
Aldırmayacaksın bana biliyorum
Hercai kalbim

“Neyi arıyorsan o’sundur.” der Mevlânâ
Aşkı arıyorsan aşık
Zulmü arıyorsan zalim
Peki sen neyi arıyorsun canım kendim?

Aşk senden geçti

İçimde birden fazla renk var
Birden fazla melodi
Hepsi bana dair
Hepsi sebepli

Kimi gün yeşilden bir Ney çalar ruhum

Cennet de cehennem de bu dünyada
Kararı sen vereceksin
Kendi bahçeni mi süsleyeceksin?
Kendi ateşinin mi götüreceksin?
Seçimin sende olduğunu anladığın gün,
Büyüyeceksin

Dedi Sema nedir?
Dedim kanatsız uçmaktır
Dedi kanat kolunda mıdır
Dedim ruhumdadır
Dedi Semazen kimdir
Dedim derviştir

Bu kez oldu sandım biliyor musun?
Öyle büyük büyük gelince sen
Kararlı. Net. Sevecen.
Olmaz dediğim oldu sandım
Perdesi kapalı penceremden ışık sızdı
Hatta

Sevdamsın
Başka hayatlardan, başka zamanlardan çıkagelmişçesine
Sevdamsın
En başından beri hep ordaymışçasına
Sevdamsın
Hayat bu belli olmaz