Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Malın hayırlısı!
Çok olup,
Bolluğuyla azdırmayan!
Arkasından gezdirmeyen!

Kıt olup, Azlığıyla

Zafer bir yalandır, herkes mağduru,
Korunmak istenen, zulmün gururu,
Söndürür, gözlerde, nuru, süruru,
Gönülden diyelim, savaşa hayır.

Kim kimi öldürür, var mı bir derdi,

İki şeyi biz aldık, mülkü malikten çaldık,
BEN deyip çıktık öne, yolda şaşırıp kaldık.

Yok, iken bir şeyimiz, BENİM diyerek aldık.
Ne ben vardı, ne benlik, biz orada aldandık.

Zalimden merhamet beklemek.
Ona yaptığı zulmün zevkini yaşatıp,
mutlu olmasını sağlamaktan başka ne işe yarar? ?

Zalime zillet gösteren,
izzet ve onurunu kaybettiğinden

Yunus ilahi aşka, sembol olmuş kutlu kul,
Kendini aşka salıp, sahte benlikten kurtul,
Gir aşkullah bağına, aşk kemendiyle tutul,
Boynunda zincirinle, satıl aşk pazarında.

Kâinat bir korodur, söyler aşk türküleri,

Allah’tır insanda, aşkı yaratan,
Gönülleri, sevgisiyle, donatan,
Mahluka takılıp, od da yakılan,
Gafletin sarhoşu, deli değilem.

Bahçelerde açan, şu güzel güller,

Hilkat bir sır yumağı, çözde çözebilirsen,
Her şey açık ortada, gör de görebilirsen.
Tüm yollar ona gider, yoluyla yolcusuyla,
Yolculuk zor gelirse, dön ki dönebilirsen,

Çocukluk yıllarımız, fark edilmeden geçti,

Faydasız ilimden, sevgisiz kalpten,
Zan etme ki insan, etten kemikten,
Nedir bu kör gidiş, kurtul gafletten,
Cahille cihat var, bilmem nerdesin? .

Şeytan kesmiş, hakka giden yolları,

Ağlamak,
İşin aslını bilmek,
Eşya ve hadislerin sırrına ermek,

Ağlamak,
Varlığın ve yaşamın farkına varmak,

Hiç kimseyi hor görme sen, bil ki aynı hamurdansın.
Gururlanma nadan nefis, unutma ki ÇAMURDANSIN.

Dünya fani, verme gönül, bak gelenler gidiyor hep,
Unutmuşsun sen kendini, nedir bu gaflete sebep.