Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Faydasız ilimden, sevgisiz kalpten,
Zan etme ki insan, etten kemikten,
Nedir bu kör gidiş, kurtul gafletten,
Cahille cihat var, bilmem nerdesin? .

Şeytan kesmiş, hakka giden yolları,

Ağlamak,
İşin aslını bilmek,
Eşya ve hadislerin sırrına ermek,

Ağlamak,
Varlığın ve yaşamın farkına varmak,

Hiç kimseyi hor görme sen, bil ki aynı hamurdansın.
Gururlanma nadan nefis, unutma ki ÇAMURDANSIN.

Dünya fani, verme gönül, bak gelenler gidiyor hep,
Unutmuşsun sen kendini, nedir bu gaflete sebep.

İnsanlara,
Allah’a inanmanın hayata anlam yüklediği;

Ahirete İMANIN zorluklarına rağmen,
yaşanan ömre sonucu itibariyle, yaşanmaya değer
ve amaç kazandırdığı gerçek manası ile anlatılabilseydi!

Ne kalacak ki geri, bir avuç kara toprak.
Dünyayı baki sanıp, yanılarak sarılsak,
mahşerin dehşetiyle, irkilerek ayılsak.

Mevsim her zaman hazan, yok kimseye güvence,
Azrail can alırken, bakmaz yaşlıya gence.

Gönül hep söylüyor, akıl anlamaz,
Sevenin gözünden, yaş eksik olmaz.
Aşkın ateşinde, âşıklar yanmaz,
Gel aşk ateşime, İbrahimim ol.

Gönül deryam, Ummanlarla yarışır.

Hayatıma gayem, sen din inan ki.
Sen gidince dünyam yıkıldı sanki.
Gözümden akan, yaş değil kan ki.
Canıma canmışsın, hayatım benim.

Düşlerimi artık, hayalin süsler,

Kaleme kelama, sığmaz sultansın,
Bahtiyar gönüller, aşkınla yansın,
Sen ta can evimde canıma cansın.
Gönlümün sultanı, Ey Şanlı Resul.

Hayat mesajınla, anlam kazandı,

Sormasınlar nedir halin,
Susmasın hak diyen dilin,
Kesme muhtaçlardan elini.
Unutulmak istemezsen.

Nankör olma, sakın hakka,

Hani nerde o demler, o devrişler ozanlar,
Sermayesi olmayan, tüccar neyi pazarlar.
Edepten mahrum züppe, babasını azarlar,
Zaman değişti deme, değişen biz insanlar,

Zamanı durdurmalı, yorulduk versek mola.