Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Güzellik insana, has bir meziyet,
Kötülükse baştan, sona eziyet,
Verilir sevabın, sen bir niyet et,
Güler yüz düşmanı bile dost eder.

Allah için yapıp, unutsan eğer,

Edebiyat:
İnsanlara edepli olmayı, edepli yazmayı, edepli düşünmeyi, düşündüğünü edep ölçüleri içinde ifade etmeyi ders vermekle kalmayıp, edepli insan yetiştirip, edepli insan toplulukları oluşturmayı hedefleyen adından da anlaşılacağı üzere EDEP ilim dalının adıdır.

Edebiyatı sadece gönül meseleleri ve ütopik hayat hikayelerine tahsis etmekle, zorlamalar sonucu uyaklı yazı yamaktan ibaret SANMAK, edebiyat adına cehalet, SAYMAK ise yine edebiyat adına cinayetten başka bir şey değildir.

Dini yazılar ki;

Uyan artık, bu uykudan,
Yolun sonuna varmadan,
Hakka yönel biraz dayan.
Her yolun bir sonu vardır.

Kanma nefsin yalanına,

Dostum diye sevdiklerim,
Yoluna can verdiklerim,
Rüyamda hep gördüklerim,
Vurmayan kaldı mı beni.

Sevgi ile bağlandığım,

Değerli Kardeşim.
Yazıma göstermiş olduğunuz ilgi ve değerli yorunuz için teşekkür ederim.

Bir mümin kardeşim olman beni ziyadesi ile memnun etti.
Müslüman senin de beyan ettiğin gibi zulmü durdurmayı,
adaleti hakim kılmayı hayatının gayesi bilen insan demektir.

Tarihe düşülen notlar,
Olsaydı keşke, edeplice! ..

Harfler hep masum,
Kalem mahcubun elinde olunca!

Neyine güvenirsin, nedir bu kibir gurur,
Her kes ruhunda gizli, olan manayı okur.
Kimse inanmaz sana, boşuna hiç yorulma,
Hak etmediğin tahta, kurulup ta oturma.

Öz benliğin bir tezgâh, karakterin malzeme,

Düşmana yakışır, kalleşlik zulüm.
Yiğide yakışmaz, gaflette ölüm.
Fitneye aldanma, ne olur gülüm.
Düşmanı haline, güldürme nolur.

Çalış geç herkesi, arkada kalma,

Ey Dost! ..

Her insana ve her şeye,
hak ettiği değeri vermeyi ihmal etme.

İzzet sahibi insanları ağırla.

İki şeyi biz aldık, mülkü malikten çaldık,
BEN deyip çıktık öne, yolda şaşırıp kaldık.

Yok, iken bir şeyimiz, BENİM diyerek aldık.
Ne ben vardı, ne benlik, biz orada aldandık.