Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Yürekten Hu diyenler, Aşk ile inleyenler,
Allah’tan başka ilah, kimseyi bilmeyenler.

Hu diyen O dilleri, koru narından yarap,
Mesud kıl dü cihanda, hali olmasın harap

Aşk ne ki?
Yakan ateş,
Acısında zevk olan bela.
Ufukta göz kırpan ulaşılmaz arzu mu?

Aşk varlığın sığ denizindeki,

Tedbir takdiri bozmaz,
ancak insan akıl ve iradesinin hakkını vermekten sorumlu olduğu için,
aklının erdiği gücünün yettiğince doğru bildiği her şeyi yapmak zorundadır.

Başarılar el patlayıncaya dek alkışlanarak sahibi şımartılmamalı.
Fiyaskolarında faturasını kadere kesip sütten çıkmış ak kaşık rolü oynayarak top taca atılmamalıdır.

Hayat sevda seli, elem rüzgarı,
Dünya bir bahçedir, insanda arı,
Gönül peteğinde, yaparlar balı.
İlahi sevdaya, tutsak gözlerim.

Bir karanlık gece, arkası cennet,

Her şey zikir ederken, tek ve bir olan Rabbi,
Sende katıl koroya, mahrum bırakma kalbi.

Gaflete dalma sakın, düşme nefsin peşine,
Sonra pişman olursun, dünyaya gelişine.

Sana demiştim bir gün, yapacağım bunları,
Beni hiç dinlemedin, oynadın oyunları,
Görmek istemedin ki, kırdığım boyunları,
Şimdi işim senledir, itirazın dinlenmez.

Kar yağdırdım başına, saçını boyatırdın,

İnsan sadece yok olmak içinmi hayatın bunca,
Yorucu, ezici, kahredici elemlerine katlanır?
Hey hat..

Ölüm ile uyku,
Biri son biri dinlenme,

Sararmış benizlere, getirdin veradan can,
Beşer can çekişirken, damarında oldun kan.

Sen ki adın Muhammed, lakabında Emindir,
Bir nazar kıl kalbime, şu garibi sevindir.

Kılavuzsuz kaldıysan, sen hayat çöllerinde,
Başını kaldırda gör, Peygamberin önünde.

Recep, Şaban, derken geldi Ramazan.
Sefa geldin, Ey ayların sultanı.
Şu zalim nefsime, verme sen aman.
Sefa geldin, Ey gönlümün sultanı.

Sürgülendi, cehennemin kapısı.