Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Hiç kimseyi hor görme sen, bil ki aynı hamurdansın.
Gururlanma nadan nefis, unutma ki ÇAMURDANSIN.

Dünya fani, verme gönül, bak gelenler gidiyor hep,
Unutmuşsun sen kendini, nedir bu gaflete sebep.

İnsanlara,
Allah’a inanmanın hayata anlam yüklediği;

Ahirete İMANIN zorluklarına rağmen,
yaşanan ömre sonucu itibariyle, yaşanmaya değer
ve amaç kazandırdığı gerçek manası ile anlatılabilseydi!

Ne kalacak ki geri, bir avuç kara toprak.
Dünyayı baki sanıp, yanılarak sarılsak,
mahşerin dehşetiyle, irkilerek ayılsak.

Mevsim her zaman hazan, yok kimseye güvence,
Azrail can alırken, bakmaz yaşlıya gence.

Gönül hep söylüyor, akıl anlamaz,
Sevenin gözünden, yaş eksik olmaz.
Aşkın ateşinde, âşıklar yanmaz,
Gel aşk ateşime, İbrahimim ol.

Gönül deryam, Ummanlarla yarışır.

Hayatıma gayem, sen din inan ki.
Sen gidince dünyam yıkıldı sanki.
Gözümden akan, yaş değil kan ki.
Canıma canmışsın, hayatım benim.

Düşlerimi artık, hayalin süsler,

Kaleme kelama, sığmaz sultansın,
Bahtiyar gönüller, aşkınla yansın,
Sen ta can evimde canıma cansın.
Gönlümün sultanı, Ey Şanlı Resul.

Hayat mesajınla, anlam kazandı,

Sormasınlar nedir halin,
Susmasın hak diyen dilin,
Kesme muhtaçlardan elini.
Unutulmak istemezsen.

Nankör olma, sakın hakka,

Hani nerde o demler, o devrişler ozanlar,
Sermayesi olmayan, tüccar neyi pazarlar.
Edepten mahrum züppe, babasını azarlar,
Zaman değişti deme, değişen biz insanlar,

Zamanı durdurmalı, yorulduk versek mola.

Ma-i tensim havzından, aşk şerab-ın nuş edüp,
Nale-i giryanıma, seni sazende yazdım.
Dıl-i derun kasrımın, sana ait tahtına,
Kalemi kader ile namını sultan yazdım.

Görün ey yar, derdi aşkın hasret narına yandım,

Her şey senin için.
Nimette, rahmette, zahmette.
Dost ta, düşmanda, hep sana ait şeyler.

Ne var ki her şeyin sendeki etkisi.
Senin onları anlayıp vereceğin tepkiye bağlı.