Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Başkası girmesin, asla kalbime,
Sar tüm benliğimi, bensiz kalayım.
Tükendi sözlerim, bitti kelime,
Sil defterden beni, sensiz kalayım.

Sanki bir ahtapot, zalim kolları,

Hilkatin toprağından, kokan rayihai muhabbet,
Gülzarlardan derilip, toplanan demet demet,

Öz nurundan yaratmış, O’nu Şol Ahed Samet,
Gönlüm aşkına yandı, yetiş Sultanım medet.

Aşka ihanet eden, onu ucuza satar,
O sonsuz saadeti, götürüp çöpe atar.

Düşer nefsin peşine, şehvete yenilerek,
Cehennemi hazırlar, kendisine bilerek.

Gerçek ile hayal, girdi iç içe,
Esrara sarıldı, her şey gizlice,
Güneş batıverdi, her yerde gece,
Tek şeyde değilim, çoktayım çokta.

Unuttum artık, ben hatıraları,

Tebessüm yakışır, hasa güzele,
Haydi, can dostlarım, verin el ele,
Gelmesin kırıcı, hiç bir söz dile,
Mutluluk istersen, tebessüm yeter.

Değer mi bu dünya, tasaya derde,

YILBAŞI.

İyi bilki ey Dostum, hayat sade bir andır.
Yarın denilen ati, dün olacak yalandır.

Yaşadığın dünlerden, ne var elinde kalan.

Bekaya hasrettir, insani ruhlar,
Fenaya, yokluğa, gitme diyorlar,
İnkarla çıkmaza, girecek yollar,
Aman ha isyandan, sakın diyorlar.

İçinde var iken, ebed muştusu,

İnsanmış varlıkta, hilkate sebep,
İnsanda en güzel, meziyet edep,
Neden bu itibar, insandadır hep,
Düşünmek isteyen, varmı acaba?

Yer bakar gök bakar onun gözüne,

Bahar sensiz gelmiş, söyle bana ne.
Bülbül ötmüş, güller açmış şahane.
Senin aşkın, eder beni divane.
Aşkına esirim, ey ahu dilber.

İnanmazdım seni, seveceğime,

Dost bağında güller biter, gül kokusu ömre bedel,
Bak işte geldi Ramazan, sende artık dön hakka gel.

Sahur, iftar, hoş saatler, mü-minle dolar mescitler.
Hayır ve hakkı söylesin, konuşan bil cümle diller.