Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Gözümü açınca, seni görürüm,
Cemalin tüllenir, ufuklarımda,
İstersen uğruna, canım veririm,
Nurunu aleme, saçışlarında,

Seni sayıklarım, hücrelerimde,

Hasret kaldım, vatanıma sılama,
Tut elimden, şu gurbetten al beni,
Merhem sürüp kapanmayan yarama,
Sargı olup, her yanımdan sar beni.

Hayat bir labirent, yoktur çıkışı,

Kurt gövdenin içinde, sonu hayrı görünmez.
O eskidendi dostum, şimdi dost kim bilinmez.
Düşman etmek isterler, Mehmet ile Mahmoyu,
Bil ki vatan haini, dostlardan fark edilmez.

Bir cephede Ahmetler, birinde Ahmoları,

Çıkar bir bir önüne, hayatın sürprizleri.
Sanırsın ki bunların, belirlidir günleri.
Bazen mutluluk ile bazen de elem dolu,
Sanırken bitmez diye, aniden gelir sonu.

Çoğu zaman seversin, bazen de sevilirsin.

Her taşın altına, bir baş gömmüştük,
Bizde kutlu yola, canlar vermiştik,
Sevinip o günü bayram etmiştik,
Sensiz bayram olmaz, koşa koşa gel.

Dağında taşında, yazılı adın,

Lezzet odur ki,
bitince acı vermesin.

Mutluluk odur ki,
sonu hüsranla bitmesin.

Nevruzda hayat bulsun,
Sevgiler kardeşlikler,
Gelin hep bir olalım,
Yok olsun kalleşlikler.

Nevruz sade dallarda,

Evet, şimdi artık, vahdet zamanı,
Birleş te haine, verme amanı,
Düşmana sardırma, kardeş yaranı,
Fitneye TARAFTAR, olma ne olur.

Müminin müminden, başka dostu yok,

Yemedin yedirdin, bize malını,
Uğrumuza verdin, tatlı canını,
Biz nasıl öderiz, senin hakkını,
Hakkını helal et, çilekeş babam.

Sevgi tohumları, tarlana ektin,

Zaman zaman olayların kendini bir şey zanneden mütekebbirlere ne kadar güçsüz olduklarını göstermesine rağmen;

hafıza-i beşer nisyan ile malul olduğundandır ki,
çabucak unutuyorlar.

Aczini unutmakla, fakrını inkâr etmek, firavun ve nemrutların karakteridir.