Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Ey Dost! ..
Sonuç itibariyle SEN, muhakkak öleceksin.

Genç isen! ..
Gençliğine güvenerek gaflete düşme.
Sakın ha ahireti, hesabı, sıratı, cennet ve cehennemi unutma! ..

İnsan dediğin sanma yalnız etten kemikten,
İnsan ona derler ki, kurtulmuştur benlikten.

Adın sanın varmı ki, gerçekten bir önemi?
Sonunda can vererek, her doğan ölmedimi?

Karanlık ışığa, gebe olunca,
Boğarmış her şeyi, gölgelerine.
Güneşi doğurup, sancı bitince,
Çekilip gidermiş, kendi yerine.

hayat filminde her kes figüran,
Yorucu, zorlu ama değil durağan.

Gelecek göz kırpmakta güzel günler var diye,
Aldanma içindeki kanayan yaralar ondan hediye,

Allah’ım!
Azgın nefsimin, aldatıcı şeytanın, aldanmış ve aldatmayı kendisine vazife gibi kabullenmiş hemcinslerimin,

Gafleti lezzet, zilleti izzet zan eden, hissiyatımın,

Aldanmasından, aldatmasından, yanılmasından,

Hayat bir imtihandır, kaybedenler olacak,
Rızaya talip yüzler, inşallah hep gülecek.

Hüsün kubuh, iç, içe, tefriki değil kolay,
Her şey O’nun muradı, yok ki başka bir olay.

Gün doğdu, bak ki güneş, tepede yükselmekte,
Düşmanlar geçti seni, sen hala esnemekte.

Sıkıldım hayatın zorluklarından.
Yaşamak bumudur bilemiyorum.
Gözlerim umutsuz bir arayışta,
Aradığım şeyi bulamıyorum.

Manasız geliyor, geliş gidişler.

Gurur, kibir, azamet,
İlah olana yarar.

Aciz olan bir kulda,
Bu sıfatlar ne arar.

Hayat bir süreçtir, her anı farklı,
Her etap, bir biri, içinde saklı,
Farklı düşünceler, hepside haklı.
Başı meçhul, sonu mevhum yol.

Ölüm yok oluyor, ölünce meğer,