Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Yezit ölmedi ey dost, yezitler kol geziyor,
Mü-mini müslümanı canından bezdiriyor.
İşte Afgan dağları, patlayan bombalarla,
Tarihi kerbelaya, bin rahmet okutuyor.

Irak farklımı sanki, Necef’ten Kerbela’dan,

Aşıklara, selam olsun,
Yürekler aşk ile dolsun.
Arayıp özünde bulsun,
Onsuz hayat neye yarar.

Aşk ile seni yaratmış,

İrfan denen saadete, bir yol gerek varmak için,
Şeriat zorlu bir kapı, zalim nefse verir biçim.

Sonra tarikat berzahı, gerek geçmek can ve maldan,
Marifet makamı emreder, sıyrılmayı masivadan.

Ey Dost!
İnsan olduğuna inanıyor
ve insana yakışır davranışlar sergilemek istiyor isen;

Seni yaratan Allah’a imandan sonra,
yaratılmana sebep olan anne ve babana saygılı ol.

Hayatımızın gayesi ve yaşam amacımız;
Sadece yemek, içmek ve şu geçici üç günlük dünyada (imkansız olsa da) biraz daha rahat yaşamak gibi basit ve doğal ihtiyaçlarımızın temini, sınır tanımayan arzularımızın tatmininden ibaret olmasın.

Bunların hiç birisi yaratılışımız için amaç değil,
yaşamın devamı ve Yüce Yaratıcının Rızasını (C.C.) kazanmak için birer araçtır.

Hepimizin;
Sanat, sanat için ilkesinden çok,
sanat toplum içindir ilkesini ön plana çıkarmamız gerektiğine inanıyorum.

Şahsım için büyük bir iddia olmasına rağmen;
Yazarlar, şairler ve tüm kültür hizmetlilerinin öncelikli hedefi

Alışmak ile anlamak aynı şeymidir?
Alıştıklarımızı acaba gerçekten anlamışmıyız?

Misal;
Şuan parmaklarımız klavyede gezinirken,
ekrana çıkan resim ve yazıları, bu resim ve yazıların dünyaya yayılışının nasıl gerçekleştiğini acaba anlamışmıyız yoksa görerek alışmışmıyız?

Gönül bağın, güller ile Gülşense?
Şeyda bülbül, kovsan bile ayrılmaz.
İman kal-an, tefekkürle güçlense,
Hain şeytan bomba vursa sarsılmaz.

Çemanzar ol, koyun kuzun meleşsin,

Ayları yıllara, bağladım bir, bir,
Bu yolun sonunda, görünür kabir,
Bir bilen varmı ki, bu hayat nedir?
Gelene gidene, sordum bir ömür.

Gecesi gündüzü, gelir peş peşe,

Yoksun ya…
Yokluğun yüreğime dert.
İçimde hasret,
Olur.

Sensizim ya…