Necdet Erem Şiirleri - Şair Necdet Erem

Başından geçerken, bunca musibet,
Neden niçin deyip, etmedin hayret.
Görmez misin seni, bekliyor gurbet.
Hasrete bir tedbiri aldın mı gönül.

Acizsin belanın, derdin önünde,

Yücelere çıkıp seyran edersin.
Kendini ne sandın biçare GÖNÜL.
Ecel yokmuş gibi gezip tozarsın,
Kendini ne sandın, divane GÖNÜL.

Dün yok oldu, yarın, var mı düşünme,

Güneş göğe yükselsin, varsın körler görmesin,
Sen haklı olmaya bak, kıskananlar bilmesin.

Kervan yürür durmadan, yollara takılmadan,
Seni seçmiş yüce Hak, kimselere sormadan.

Gurbetten sılaya dönersin diye,
Yollar taş döşendi, gelmedin niye,
Gönlümde umutlar, goncaya durdu.
Gelirde seversin, koklarsın diye..

Takvimler eridi, bir hayal gibi,

Şehit torunları, sana emanet,
Sahip çık onlara, etme ihanet,
Başında dönüyor, nice melanet,
Asımın neslini, yaşatmak gerek.

Çanakkale kutsal ruhta şahlanış,

Bu gün de yine geçti,
Sana hasretim.
Ağlamak istedim.
Taa yüreğimden.

Rüyalar,

Her şey O’nu anlatır, O’nu haykırmaktadır,
Nefsine mağlup olan, ateşe koşmaktadır.
Hayat denen mevhuma, hiç boşuna sarılma,
Yalan bir rüya gibi, seni aldatmaktadır.

Sermaye-i ömrü, talan eyledim.
Bitti ömür, ben ne hata eyledim.
Zalim nefsi, gaflet ile besledim.
Gözüme perdeyi, çektim çekeli.

Bilmedim bu yolun, bir sonu varmış.

Sarsıldı saltanatı, anarşinin terörün,
Daha neler yapacak, hele sabredin görün,
Ne tuzaklar kuracak, sunacak bu pazara,
Daha ne fidanları, sokacaklar mezara.

İşçiyi, talebeyi, kışkırtıp sokaklarda,

Aklıdan çıkarsan, huzur mu kalır.
Zikrinden mahruma, olmaz ki sükûn.
Çok nimet verse de, lezzeti alır.
Ahirette gelir, önüne yekûn.

İzzetini koru, devam cezbeye,