Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

Kandırmak benim işim
Maviyi tayları ırmağı…
En iyi ben kandırırım
Kolay oluyor güvercini arpa tanesiyle kandırmak
Sabahı bir acı kahveyle sepetlemek

son dokunuşunun kesif tavı
karabasan gibi belki siner avuçlarıma


ah son güz
sararmış gölgelerle dolu yeşil dakikalarına

BİR YAPIT : GÖÇE DURDU GÖZLERİM
BİR ŞAİR : ZÜBEYDE SEVEN TURAN
Kavranabilen bir evren ve yaşanması olası dizi dizi günler. Bu iki nokta arasında salınıp durmakta olan biz insanlar.Kendi kendimize verdiğimiz sözü bundan dolayı tutmaktayız. Görünenleri ve onların düşündürdüklerini , duygularımıza dokundurduklarını şiirlerimizin odağına yerleştirerek yol almaktayız.
Zübeyde Seven Turan yıllardır böyle bir yolcu. Belirsizliklerin içinde kalarak sıklıkla kendisiyle karşılaşma uğraşına girişen bir umut insanı. Ama bir gerçeğini de dışa vurmaktan edemiyor son şiir kitabı GÖÇE DURDU GÖZLERİM’de :
‘’Adım adım yaklaşıyoruz sonuna / Bir varmış ,bir yokmuş denilen yerin…’’
Yaşama tutkusuyla türlü anlamlar dokuyan bir şiir işçisi ‘Özlem’ adlı şiirinin üst açıklamasında bakın ne diyor :

ırak akşamlarda
denizin üzerinden karanlığa giden kuşlar
ve o bohçacı kadınlar


bir şairin dili tutuluyor buralarda

yorgun su(r)ların ortasına
ötelerde kalıyor o yağız geceler


yitirilmemiş kokular kaldıysa eğer
sokaklarına geldim

söylendi
ya da giz olarak kaldı
hiç önemli değil
doğruyu yenmek içinse hele de bu eylemlilik

vurup giderim başka limanlara
geciktirmem zamanı


özlem derim ellerinin sıcaklığı derim
kavuşmak derim aşk derim

gölgen
yorgunluğuma
sinmiş kuş


sesine

Kırılan son uyku
nefes
kesiği
Son damlası gözyaşının…

Mavi mavi değil

taşı yontuyordu zaman
gücüne gidiyordu aşk’ın ,korkusu
derindeydi

bir oryantal olup sahneye fırlıyordu zaman
hiç bilmeyen bir esrarı oyuyordu gözleri