Necdet Arslan Şiirleri - Şair Necdet Arslan

bu sıralar yüzüm kızarıyor şiir yazarken
suç arayın sözcüklerimde
suç yaratmaya çalışın dizelerimde
başka bir yolu yok hoşgörünüzü tüketmenin
suçlayın beni suçlayın...
n.a.

fotoğraflarda kalanlar öyle çok ki onların üzerlerine dökülen kum ve küller ...

nasıl sağır ve nasıl sûkun dolu bu ölümler...

öyle çok ki son fotoğraflarını bırakmayı unutarak gidenler
hepsinin de son gülüşünde soluğum

kazı durgunluğu,derinliklerden
eksikliği tümlenmeli sendeleyen zamanların
öylece sürsün ki ben sana inanayım

yoksa tadı buruklaşır sevişmelerin
suları çekilen göllere perdeler gerilir

‘’bir güz gününde,belki o kentte
o telaşla darmadağın oldu mektuplarım
çöktü sesim
ve kaç menekşeye sindi bu sinüzit ağrısı
neden boynu bükük zonklar akşam
iki büklüm bir uykusuzluk

Alaycı gülümseyişler dökülüyordu güne
Sağanak yağmurlar hilesizliğinde

Martılar dalıp batıyorlardı maviliğe
Birbirlerini sobelercesine deli divane

sezgi asla öngörü hayır eleştiri olmaz
özgürleşme mi daha neler


yön belirlemek yasak
Batı zaten yoktu

goncalar gazelleşiyor goncalar. bu bir taş sancısı
eskimiş bir iklimin dününden aşırılan soğuk.
zindanlardan çözülen iskeletlerin kördüğümleri


buğday taneleri serpmek

Upuzun bir metin
Ve altını çizmeye değer bulduğum tek sözcük.
Sen…
Salaş bir meyhaneci gibi geceyi bekliyorum
İçimde mahşeri andıran o yalnızlık var

örterek üstünü ölü renkli güneşin
dizdim bütün harflerini sus öncesi şiirin


bir çöl ağrısı daha dindi içimden
bir mavi daha bulaştı gece yarılarıma

yürek atışları şarkı sıçrayışları
yinelenen detaylardan sayılabilir


akşam yelinin sürtünüşüyle son yaprak da iniyor yere
yöre uzamın sonsuz akışıyla öykünüyor