Nazlıhan Hasköylü Şiirleri - Şair Nazlıh ...

cebinden dünyayı çıkaranlar da
hiçbir yere sığamayanlar da
gelip geçti buralardan

çerini çöpünü bırakıp
ruhumu karartanlar

Soğuk, ıslak ve zifiriydi gece
Hava ağırdı ağır ve boz bulanıktı
Soluğu tükenmiş tahta masalar
Tozlu örtülere saklamıştı gözyaşlarını
Ve sabahı bekleyen kimsesizlerdi, rakı bardakları

ne boyun boyuma uyar
ne huyun huyuma
olsun varsın
papazlar bile sarhoş olurken
kısır şişko kadınların düşüyle
o kadınlar ki

Ben onları
Nefesleri kirli sözlerinizi aklasın diye doğurmadım
Kucağım sunağa dönsün diye emzirip
Dalları ellerinizde kırılsın diye büyütmedim ben
Fidan boylularımı

daha ben doğar doğmaz biçilmiş bana bu elbise;
kumaşı, deseni, rengi, modeli, ölçüsü uyar mı
yoksa uymaz mı diye hiç düşünmeden
dikilip geçirilmiş hemen üstüme
unutulmuş; her şeyden önce yüzde yüz insan olduğum,
ve…yazılmış etiketine özenle

zor zamanların yolcusuyduk biz
zor ve ağır zamanların
ömrümüz bir saç renginden diğerine
direnmekle geçti
hayatın çatısına düşen gölgelere

o bildiğiniz
sevda sözlerini beceremem ben
benim dilim ağrılıdır
taş gibi yüreğine oturur insanın
sonra sevmelerim,
hoyrattır sevmelerim

Ah Be Sevdiğim,
şu çorak hayatımda
sürgün veren tek filizimken sen
sana kendimi tercüme edemeden
ne çabuk kayıp gittin ellerimden

bir kez daha boyun eğdi sancılı zamanlara akşam güneşi
bir kez daha hazin bir tevekkülle
topladı kıyılardan günün neşesi ibrişimlerini
bulutlar gönüllü bıraktı yerini yıldızlara
yıldızlar haklı bir şımarıklıkla girdi sıraya
nedimelik yapmak için dolunaya

bu deniz deli eder adamı
her seferinde
başka bir pozla karşılar
solgun yüzlü sabahları
bir bakarsın,
hengameli giysiler içinde