Nazlı Altan Şiirleri - Şair Nazlı Altan

Bırak gideyim.
O kara uçurtmaya bağla beni sevmeme nedenini.
Tellere takılırsa birgün ,
Sevinir belki biri gizlice.
Ellerini boğazımdaki düğüme sar.
Daha da kesilsin nefesim,

Bir resim daha gördüm.
Başı başına dayanmış.
Kahkanız hala orada duruyordu.
Eli omzuna dolanmış,
Senin gamzen ona gülüyordu.
Aynı renkti kıyafetiniz.

Aynı gökyüzünde, ayrı yıldızlara bakarken yakaladım bizi.
Benim yüzüm karanlık,
Senin imkansızlığın güneşe dönüktü.
Apaçık ortadaydı olamayışımız.
Koştuğunu sandığın yerde ,yürümüyordun bile.
Ben ayaklarımdaki prangayla gülmüştüm oysa sana.

Birazcık sevilmek uğruna kendimden bile vazgeçtim çoğu zaman.
İçimdeki çocuğu kimin göğsünde uyutsam, Gözyaşlarında boğuldum ertesi gün.
Oysa her saç teli öpülebilir,
Tek tel kirpiğe aşık olunabilir bilirim.
Ateş olmadan da yanabilir insan ve kırıp dökmeden de durabilir bir kalpte.
Ama dedim ya birazcık sevilmek uğruna kör oldum çoğu zaman.

Çok şey kaybettim bu ara.
Dinlediğim şarkılar vardı mesela,
Görmek istediğim ne çok yer...
Bir şarkıda dans ederdim her defa,
Bir şiirde dalga geçerdim hayatla.
Aynaya baktığımda çok güzeldi gözlerim.

Bedenindeki yara izlerini merak ettim.
Sordum.
Anlattı.
Kalbindeki yara izlerini sordum, sustu.
Bedenimde sayısız yara izi vardı.
Merak etmedi.

Sararmadı daha dün kurduğum düş.
Eylüle bağlayıp denize attığım umut taze henüz.
Acı, pembe bir buluttan düştük birlikte.
Gözümü kapattım diye bilmedim sandı o da.
Yirmi saat önce vurmuş o serçeyi.
Belki de yanımdayken görmüş.

Rüzgâra ses ver.
Ne söylemek istiyorsan söyle.
Ben duyarım.
Kulağım hep rüzgarda.
Kokunu getirir diye ,
Yüzüm dönük hep rüzgara.

Çünkü içimdeki bütün şarkılar sana söyleniyor.
Yeryüzündeki bütün şiirler sana yazılıyor.
Kime seslensem senin adın.
Kime baksam gördüğüm senin yüzün.
Sevgilim, yokluğunun gölgesi iyi olsa da
Varlığının güneşinde kavrulmaya razıyım.

Sıkışıp kaldım yine dermanla dert arasına..
Koşamıyorum eskisi gibi.
Belki de sürsem elimdeki merhemi yarasına,
Gidip birlikte baksak aynasına,
Acıtırım diye korkuyorum çocuk gibi.
Dilimin ucunda şifası belki,