Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Seni senden çok sevdim
Belki sen söndürürsün
Yanıyorum kor alevde
Belki sen söndürürsün

Doyasıya sevmedim ki

öyle suya susadim veren yok ki burada
Arzuladim ben seni bir baktim rüyadayim
O günü aglamisim bana sevgi düsmanmi
Ben birini sevdimse önüme engel cikar

Ilk defa sevdim seni görmedim ki gözleri

Göresim çok geldi gelcem mutlak
Benzzersin annama ne fark eder ki
Yılda bir kaç sefer seni görecem
Anna sen ölmüşsün bacım burdadır

Kaşı gözü sanki benim annamdır

Alışmışım havasına buranın
Gidersem özlerim belki buranı
Burda hava burda deniz başkadır
Bakarsan denize havası temiz

Nefes almak için avcılar var ya

Ben burda ağladım sen orda güldün
İnsafsız çoğalmış ben kime gidem
Bumu bu dünüyada bana yapılan
Vurdu beni herkes dur diyen yoki

Dünüyamı karartın bir ben deyilim

Toprak doydu bu kadari biraz degil cok oldu
Geçiyor sayili günle hergün bir can gidiyor
Kahpe kurşun nerden geldigini kim bilecek
Azap cekekiyoruz babalar annalar bir sorun

Toprak açmis agzini bekliyor bak kurbani

Git dersen giderim bu senin için
Bırakırsan beni gider dönmem ki
Senin için ne yapmam ki derhal
Hesabın yok ki fazlasıyıla ödedin

Dudakların mühür kelepçe kolun

Karartın dünüyamı üstüme gelme
Ayırmadın ki kalsın dudak izinden
Sevdandan kalmışsa bana da öğret
Dudak payı sen bıraksan yeterli

Dolaşıyor bulut hiç şansım yoktur

Doymadım ben aşka yoruldum yolda
Tadı damağım da değdi bak gitmez
Geç kaldım ben aşka sevgisi çoktur
İçimde sakladım çıkarmam ağlar

Aşkı ben yaşadım yaşatan bilmez

Gece yatarken yoksun ki yanımda
Ama yüreğimde yaşıyorsun unutma
Sonradan resimler tek tek elimde
Baktıkça ağladım tam bir gün gece

Bakışların gerçek gibi karşımda