Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Sizler için ağladım
Gözlerime bakmayı
Aldanmayın bakarken
Gözler gizli ağlıyor

Yağmurda kalmışım

Bedenimde bir acı kalbimde büyük sancı
Aç sen şu kapıları geliyorum ben hancı
Göster bana loş köşe yalnız masası olsun
Bir dolu şişesiyle bir de kadeh bulunsun

Hafif aç sen müziği ayrılık marşı çalsın

Su misalı aktı terler yüzümden
Sebebi ne olsa adını demem
Kalmışım arada sebebi varsa
Demek ki içimde sevgisi gizli

Bazan merak edip görmek istesen

Gelirsen ığdıra zülfikar köyüm
Arası çok değil git gör yeter ki
Musafir perverler güler yüz herkes
Ağ elmanın zülfikar dır mekanı

Musafir gelince köylü çok sever

Kaçma benden geleceğim peşinden
Dinle seviyorum senden uzak olamam
Yemem ki adamı seviyorum o sensin
Sen sevmesen seviyorum yetmezmi

Çok sevdim geçmiyor istesem geçmez

Ne bu kader beni burda bırakmaz
Her gün ağlatıyor bana alışmış
Araya beni almış gitmez ki artık
Ne bu talih beni bulmuş bırakmaz

Ağlayan her kesi görür uzaktan

Yüreğimi çok yaktın külerimi savurdun
Seninle kalamam ki istersen adımı sil
Utanmadan adımı dolaştırma ağzında
Yaşarken öldürdün o adamım tanıma

Gözlerim görmesin ki tanır belki acıdan

Dilime ben yazmışım aç koymam seni
Zararlı olanları ben sana vermemi alırım
Seni ben senden de çok seviyorum
Bana verilen en büyük iş işte sevmek

Rüyalarımı süsledin güldürdün sen beni

Kıstırmış köşeye bırakmaz kaçım
Gölge gibi beni takip ediyor
Nefesim kalmadı asacak sanki
Bıktım ben yaşantımdan tüketi beni

Rüyada geçen gün aklıma geldi

İnsafsız insanlar o kadar çokki
Bakmaktan etrafa kehf alıyor
Fakir fugaranın karnı doymuyor
Çok zatlar var insanları sayıyor

Göz yaşı durmadan akar fakırden