Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Babamın yokğluğunu şimdi anladım
Bulamadım ki çiçeklerde kokunuzu
İçimde taşıdım bunca yıl tüketmedim
Taşımam gerek borçluyum o babadır

Küçüken hatalar yapmış olurum

Su misalı aktı terler yüzümden
Sebebi ne olsa adını demem
Kalmışım arada sebebi varsa
Demek ki içimde sevgisi gizli

Bazan merak edip görmek istesen

Bedenimde bir acı kalbimde büyük sancı
Aç sen şu kapıları geliyorum ben hancı
Göster bana loş köşe yalnız masası olsun
Bir dolu şişesiyle bir de kadeh bulunsun

Hafif aç sen müziği ayrılık marşı çalsın

Ne bu kader beni burda bırakmaz
Her gün ağlatıyor bana alışmış
Araya beni almış gitmez ki artık
Ne bu talih beni bulmuş bırakmaz

Ağlayan her kesi görür uzaktan

Kaçma benden geleceğim peşinden
Dinle seviyorum senden uzak olamam
Yemem ki adamı seviyorum o sensin
Sen sevmesen seviyorum yetmezmi

Çok sevdim geçmiyor istesem geçmez

Yüreğimi çok yaktın külerimi savurdun
Seninle kalamam ki istersen adımı sil
Utanmadan adımı dolaştırma ağzında
Yaşarken öldürdün o adamım tanıma

Gözlerim görmesin ki tanır belki acıdan

Dilime ben yazmışım aç koymam seni
Zararlı olanları ben sana vermemi alırım
Seni ben senden de çok seviyorum
Bana verilen en büyük iş işte sevmek

Rüyalarımı süsledin güldürdün sen beni

Arada sırada çokmu bir alo deseniz
Barı gelmiyorsunuz selam da yokmu
Ne oldu bilmem ki yasak mı vardı
Beni sormasanız ben soracam sizi

İ çimdeki acıyı biraz olsun dindirin

Ben sana isiyan etmiştim o gün
Şimdi çekiyorum geç kalmış demek
Sana deyil ben kendime çok kızdım
Hatalar üst üste geldi bir anda

Seni çok sevmıştim geç kaldım demek

Gelirsen ığdıra zülfikar köyüm
Arası çok değil git gör yeter ki
Musafir perverler güler yüz herkes
Ağ elmanın zülfikar dır mekanı

Musafir gelince köylü çok sever