Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Kırılmadım ki hiç o da sen olursan
Saklı senden kalan mutluluk vermiştin
Deriya gibi sevgin bitmedi saklıyorum
Seni unutmak günah yazık değilmi ki

Aşk yaşamadım sevgi var tomarınan

Kimse bilmiyor ki sana ne yazdım
Sesiz oku dedim sen de tamam
Acımıştı canım sen yardım etin
Ben burdayım sen sakın söyleme

Sana açık oldum gizli demem ki

Viran oldu benim yaptığım bağlar
Güler açmadan goncayiken soldu
Aşkı aradım sen de çok yaşlı dedin
Sevmek zor seni ben geç kalmışım

Sabret gönül sonumuz hüsüran oluyor

Tanıdığım o günü çocuktum belki de
Gerçek sevgi yoktu buldum sonradan
Ayrılık çok koydu yaşama zordu oldu
Yalvardım olmadı ağlamıştım o günü
Sevgin şuracıkta dokunamam kırılır

Kanatlarım kırılmış uçamadım baksana
Sen hastasın ben burdan gelemiyorum
Yarın anne olacsksın benim işim zordur
Bağışla beni böyle gelmiş geçecek ya

Kızım bana yol uzun koşuyorum hedefe

Rahat edemedim inan burada
Döneceğim köye çok özemişim
Doslar orda hayel kurar burayı
Köyümü özledim görmem gerekir

Anne baba köye gidecem yazı

Zülfikar köyüm seni asla unutmam
Gelmesem de adın ban de hatıra
Ben sende büğüdüm adın zülfikar
Cüzdana bakınca varsın ya zülfikar

Zülfikar içinden göl köye yol gidiyor

Güllerken mest ederdin adamı
Ten rengin güzel bakamazdım ki
Geceleri yatışını düşünüyordum
O kadın değilsin çok bozulmuşsun
Baharda bekleyecem o değilsin ki

Nefesim yetmedi yarısı senindir
Geri al kalmasın ödünç istemem
Verdiğin nefesi kestin günde bir
Yaşamak değil öldürürsen iyidir

Huzur benim için yaşam demektir

Nerden bilecektim çok zor yaşlılı
Lavaş yandı tandır halen sımsicak
Merehemetim kalmadı ki aldınız
Kolay yaşlandım senin payın çok

Kırıldığımı demedim ki kimseye