Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Ayrılık çok zordur yaşayan bilir
Sorun söylemezler inanın öğle
Ben ne çekiyorum sorun onlara
Diyeceği kelmeler beni kırıyor

Büyüdüler tabi yolun başında

Bunca yıl yoluna baktım ne yazar
Sevmedin sen beni geçti ne yazlar
Anlatsam ağlatır yanmda doslar
Sena ben ne yaptım verdin cezayı

Bunca yıl kurmuştum ne hayeler ben

Dilimin ucunda o kadar söz vardır ki
Demeye korkarım ağlarım susmam
Yazamam ki seni sığmaz ki satıra
Laf olsun sevmedim ki acı çekiyorum

Bakamam sana utanırım yüzüne

Taş bastım kalbime canım çok sıkılıyor
Gözüm yolda kaldı gelmedi ki selamlar
Gelmez artık geç oldu ateşim yükseliyor
Yok borcum kimseye sözüm bitiği yerdir

Okadar doluyum ki dokunsalar ağlarım

Gafıldan sen beni vurdun ansızın
Dünyaya geldim pişman etin sen
Öldü annam bana dediği sözleri
Zordayım çekmek çocuklar uzak

Bağda öten bülbül benden değil ki

Göz ağrısı gibi oldum misafir
Okşadı sevdi git diyemezdim ki
Üflüyerek o öpüş aklımda kaldı
Sevgiyi şefkatı zorla yedirdi

Bir anda sevginin içine düştüm

Kurbete düşene sorma nasılsın
Hasretlik kavurmuş sormaki ağlar
Kurbet türküleri bırakmaz yatam
Dinlenir şarkılar geçmez ki zaman

Halimı soran yok per perişanım

Tuttarsan elerimi bırakma kalsın sende
Bırakırsan ateşim çıkacak inan fazla
Sevdam bitmez ki bitirsen bende bitmez
Yok oldu bak çorabım yenisin isterim

Aldığım nefesleri sen olmadan almazdım

Saçlarım ağardı bak solmuş burda
Gözlerim uzağı görmez ki geçin
Aklıma ilk gelen sen varsın yazdım
Hayat bak kısa uzun olsa ne yazar

Kara gözlerini vardır burda özledim

Zoruma gidiyor ne desem sana
Sırtıma aldığım adam tanımaz
Giydirdim sırtına kapansın ayıp
O şimdi büyümüş tanımaz beni

Eskilerden kalmış bir kaç resim var