Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Seni ben yazmıştım eskiden bura
Nasıl bir kalemiş yazdım silinmez
Hata bende sevmişim demek ki
Uğraştım çıkmadın çıksan silecem

Başımda bir bela olsan çekecem

Köyümde yeni yıl çok güzel olur
Evde kalıp büyük küçük oynarız
Kete hindi pilav pişer tendirde
Musafir gelirse baş köşesinde

Yeni yıl da maksat yaşını öğren

Yılarca çok ağladım kalbimde misafirdir
Boş odada sesizce çerçivede resimler
Fısıldardı uzaktan heycan vardı bende
Perdeleri çekerdi beni çok sev diyordu

Işıktan kıskanırdı perde evde nöbetçi

Unutmak ne mümkün sizden önce çocuğu
Aklıma geldikçe evin içinde sanıyorum ya
İnsaf edin mahrum koyma uzaktayım
Çocuklara hatırlatın arada bir konuşsun

Özledim sizi değil çocuklar var aklımda

Küküre sen aslanım görsün etraf
Diz çöktü önünde gördüm şahidim
Tarih yazdı cin bom etraf ağladı
Galatasaray geliyor yol verin ona

Çok oldu yattığın avurpa korksun

Dinmedi ki gözlerim konuşmam lal olmuşum
Bak içim kan ağlıyor bu nefes benim değil
Yılarca uğraştım sönmez söndürmek zordur
Ateş verdi bakarak yine yapsa kaçmam ki

Çocuklarla çiçekler sen kovan ol ben arı

Dudak kuru göz yaşıyıla islatma
Kalp yaralı hançerle sen kanatma
Güç kalmadı şu dağları aşamam
Seslenirsen dağlar bana duz olur

Nefesimle senin bence farkı yok

kaç kişi tanıdım yok senin gibi
Göçmen kuşlar gibi uçtum yuvadan
Dur diyen olmadı tek kaldım burda
Benimle gelmedi kaldı yuvada

Güvenmiştim sana gelmedin ki sen

Sert rüzgarlara sırtımdan vursun
Önümde sevdiğim sarmışım onu
Sonsuza kadar seveceğim ben
Nefes nefese dolaşmışız ikimiz

Kayıp olan yıları ararken sarıldık

Köye ben gidecem bu bayram üstü
Bitmez ki bu bayram doğdum o gün
Hazırım o güne gideceğim duramam
Bayram o gün gülecek çocuklarım

Bu bayram Ali nın özbe öz bayramı