Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Kerem yandı sevgiden arada şeytan vardı
Çok uğraştı görmeye şeytan girdi araya
Kerem yandı kül oldu görenler örnek aldı
Boş yere ölmektense severek ölmek iyi

Bu dünüya çok genişti seversen kokla gülü

Bugün benim günümdür hem içer hem ağlarım
Kime ne ondan bundan boşalmam gerekiyor
Doluyum ben burada boşalmam çok zor olur
İyice içmem gerek benim başka çarem yok

Kızımın mutlu günü ben yokum cezam çok

Ben sana anlatım seviyorum seni
Sen bilmiyorsun ki ben ağlıyorum
Ağladım olmadı kör oldum yolda
Sana ben kendimi nasıl anlatım

Seni ben taşıyorum içimdesin sen

Öp beni iz yapsın gidiyorum buradan
Dayanamam size bakacağım bu ize
Hatıralar bende çok demeden götürecem
Baktıkça hayelimde canlansın her biriniz

Ne kadar hatıra varsa o kadarda bende

Bir insan birini kaç kez öldürür
Unutum sayısı o kadar fazla
Her yerim iz dolu nişana ondan
Vurdu beni acımadan gidiyor

Bunu yapan özüm gibi özümdür

O kadar çektim ki asla unutmam
Sen işte osun ayırıldım evden
Kapıdan kaç sefer geriye döndüm
Duman olmuş kafan sana acıdım

Ne yapmıştım sana hiç acımadın

Gizli tutum sırımı senden sakladım
Kırarsın diye çok korktum senden
Kalsın bana açmam bana özeldir
Söylersem olmaz ki o bana özeldi

Yaşadım yılarca bir suçlu gibi

Yazıyorum şimdi oğluma mektup
Gel artık sabırım tükendi benim
Sizde duygu yokmu beni sormadın
Kendin gibi davran mutlu olurum

Kaç kış geçti Ben hiç yaz görmedim

Marfetim sevenlere sevgiyi vermektir
Beni yedi tüketi bu nasıl sevgi bende
İnsalığın ödülü sende vardır dağıtın
Saklarsan zarar verir içerinde taş olur

Adı ne olursa sevmeye sınır yoktur

İçimde saklı o kadar dert var
Kimlere anlatım anlayan yoktur
Çıarıp atmaya gücüm yetmiyor
Kırılırmı korktum çektim yılarca

Kaçmaya çalıştım kesti önümü