Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Yaşayacağımı bilmiyorum ne kadar bilmem
Oğlum kızım da aklımda bekliyorum telefon
Fugara değilim ki aklım uzak yakın istiyorum
Oğlum benim baharım kızım yazım olacak

Sağ gözüm bak akıyor sol ne yapsın ağlıyor

yasak bena sanki aşkı hiç tanımadım ki
Tanımak isterim aşk nasıl şey yaşarım
Aşkı bilmeyen yaşamış denmez ki bu adam
Yaşamak istiyorum yalanı sokmam ben eve

Yalan giren evde huzur olur diyene inanmam

Bu gün bayram burda nereden bilim
Ne gelen bana var hiçkimsem yoktu
Kaldım ben bu evde sesim çıkmıyor
Bugün bayram burada sesinizi özledim

Ayı yılı ben saymam geceler bana yeter

Kabul olsun dualar dileğimiz bu
Allah verir elbet ayırmaz ki seni
Şükür et yeterki unutma beni
Bu gün doydun yarın aç kalırsın

Var olan insanlar aç kalmaz sanır

Yanlızlık yaşayan kim olsa sorun
Kuyu derin çıkması okadar zordur
Yol uzun gidersen dönerken kıştır
Yaza güzel bu kışı atlatmak zordur

Oğul kız sormaz ki havalar soğuk

Tel örgü çekilmiş kalksın aradan
Her aşkta var bende bıraz fazlaca
Bu yaşamak değil düpedüz hapis
Gülmek varken ağlamayı koymuşlar

Gizli çok var söylenmez ki saklıdır

Yalvarma boşuna küsüm barışmam
Kırdın sen binsefer düzelmez kalbim
Bitirdin damarda kalmamış kanım
Vurduğun o yerler bende nasırdır

Yapıştın yakama ben nere gidem

Seni ben tasidim bunca yil gitme
Gidersen yasamam bana zor olur
Bana sen verdigin cok sey saklidir
Geriye istesen de vermem ki sana

Gözüm yolda kaldi gelmedin bana

Gözlerin parlıyor yok ki o sevgi
Kırgın gözüküyorsun açık olalım
Saklama sevgiyi ver vereceksen
Kin nefret varsa söyle saklama

Geçen gün vardı diyecek sözler

Dobra konuşanı severim unutmam
Çıkar için fırsatı kuyruk salayan vardır
İnsanlığa hizmeti bıraz mutavazi olmak
Dünüya bizim biz de dünüyanın içinde