Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Gözlerin parlıyor yok ki o sevgi
Kırgın gözüküyorsun açık olalım
Saklama sevgiyi ver vereceksen
Kin nefret varsa söyle saklama

Geçen gün vardı diyecek sözler

Ayak bağı olmam bir daha sana
Gidiyorum burdan görme yüzümü
Ben seni sende tanıma görünce
Öldü de beni soran olursa sana

Yırtık ayakabı misalı vurdu ayağını

Deymez ki yeniden ağıt yakmaya
Ölülerin göz yaşları akmaz ki
Ayrıldığımda ölüyüdüm o zaman
Ağıta gerek yok ben bir ölüyüm

Kayıp olan kimdir o ben değilim

Mutluluk zora ki olmaz diyormuş
Gördüm yaşıyorum yolu sevgidir
Sermaya gerekmez azıcık gülmek
Adını sen koysan ben aşk diyorum

Konuşma çok fazla ağlatma aşkı

Yakacağım ben seni ölünce orda
Alacağım çoktur vermeden ölme
O dünüya bu dünüyaya benzemez
Borcu olan versin borçlu gitmesin

Boşuna çırpınma seni af etmem

Hastayım kim kalmış tek başıma yatakta
Bu gün varım yarın ne olacak kim biliyor
Çocuk desen çok torunlar da ses vermez
Kızımda unutmuş benim gazetemdi o

Ateşim çok düşmez tek başına evdeyim

Bu akşam ben yastayım sakın bana dokunma
Çünkü yanlızım ben sevenlerim çok uzaklarda
Bana büyük cezadır allahım yardım et onlara
Ben sevgisiz yapamam ağlıyorum susamam

Burda bayram hertaraf yanıyor ışıl ışıl lanbalar

İnsanoğlu yaşarsa toprak yastık yorgandır
Mefsimin geldiğini insan oğlu farketmez
Haftaları saymaya zaman çok çabuk geçer
Ekmek su peşindedir gülmeye sıra gelmez

Bu dünüya bir kazandır kepçe yok ki içinde

Gönül yasta gam yüklü dür kervanım
Bitmez sandım hasiretlik var gözümde
Akşam sabah tanırıyıla olan bağlarım
Yarıya bölündüm kaldım burda yanlızım

Kervanım gidiyor yol bitmez ki yoruldum

Gün o gündür beni sever okşardı
Engel oldum yeter bu bana çoktur
Çok çektim sen de çekme yeterdi
Bitirdim ben cezamı artık gülecem

Ben çektim sen çekme durduralım biz