Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Davacıyım kendimden habersizce yaşlandım
Huzur var unutmuşum aynaya bakmaya unutum
Yer yerinden oynasa kırmam ki ben kimseyi
Af etmem etmesinler yapılanlar kar kalmasın

Merhemeti dağıtım geri almayacak tım ki

Kural bilmez yalan yanlış kunuşan
Edap kalkmış hangisini sayım ki
Baba anne ne ne yedirmiş doğarken
Kaçış yoktur damarında heram var

Şehirler yan yana köyler bağlıdır

Açık ol saklama gizli söz varmı
Razıyım her söze çıksın ağzından
Benim yok senin varsa söylersin
Varsada deng alım ayağımı artık

Nere gidiyorsun ben bilmem lazım

İçimde çok söz varkalsın diyemem
Ne çektim yılarca duymasın kimse
İçimde misafir onu aç koymam
Ben defterime yazdım silemem onu

İçimde yer etmiş gitse boş kalır

Sanma yaşıyorum burda ölüyüm
Nefes almak yaşam değil benimki
Baba olmak hamalıktan beterdir
Dokunma sen orda ben buradayım

Var her şey yemek yaşam değil ki

Zor sana şiir yazmak direnince olmuyor
Ağlarsam belki de ilham gelir çabucak
Çok yazdım burada seninkisi çok farklıdır
El sala gidiyorum seni rahatsız etmem ki

Sana ben söz verdim yeter dilin dolansın

Bana yükledin hepisini bereber paylaşalım
Kaldıramam çok ağır benim değil ki bunlar
Güvenim yok kimseye beni mahfeti onlar
Çete olmuş insanlar benim suçum nerede

Acılar o kadar çok gitmaz sanki misafir

Karar verdim benim yolum barıştır
Ne sana borcum var nede çocuğa
Belkide af etmez bana kendini
Barıştan yanayım sana küs kalmam

Eziyet çok çektim kendi yüzümden

Haziran temuz bak geçti seni bekliyorum
Ağustos gelcek sen halen yoksun burda
Altın kum kumsalında güneş yaktı kavurdu
Akçayın güzeleri söz vermiş bekletiyor

Güneş kum deniz güzel yanlızım bana sor

Müjede bazan çok heycan veriyor
Sınırsız olursa fazla baskı çok zarar
Asker var sınırda bu kimi bekliyor
Uzun konuşmanın ne gereği var

Aşk yaşayan güler yasak herşeye