Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Ne talih güldü bana ne de kaderim
Siz orda bende burdayım artık
Gülmeye hakım yok size bağlıydı
Ağlatmayın durdurun kalmadı benim sabrım

Ben insanım yaşamak hakım yokmu burda

Atam bana anlatı kuranda yalan günah
Yalan çoğalmış evde dur diyen o kimdir
Bu nasıl önlenir ki nasıl kalkar ortadan
Kalkarsa ne kavga barış olur her yerde

Namaz kılan adamlar yalanı söylüyorlar

Gün başlarken o gün nü hiç saymam ki
Yenisini beklerken geldi karanlık gece
Sabah olunca telaş bende başlıyor
Yoruldum bu yolda çıkış yol yoktur

Yalvarış duyuldu uzakta biri var

Ben bakınca o göze bir de gel sen bana sor
İnsafızca davranma karşında seven vardır
Katil tut beni vursun bir dakıka ayrılmam
Bana verilen en büyük cezalar bu değilmi

Laf olsun deyil ki ilk defa çok ben sevdim

Latife sözlerle bena ne yaptın
Yılan gibi dil çıkardın okşadı
Nerden vereceyin zehiri deme
Vurulan ben olum siz rahat edin

Bu insanlar o insandan deyil ki

Dökdüğüm göz yaşı az değidil sana
Görmeye inat etin yol kapandı o anda
Dunüyamı karartınız yetmez mi arama
Yataktayım arama gelme erken ölürüm

İflaz etmiş kaderim seninki bıraz iyi

Yaktılar kalbimde kalmadı sevgi
Kiminki yakıldı ayırmak zordur
Kendime ayırmıştım o da yakıldı
Kalmadı yerinde köroldum sanki

Burnumun direği sızladı her gün

Sevdam bende iflaz eti gülmüyor
Güzel günler gelecekmiş diyorlar
Çekmediğim kadar bende büyüdü
Vurun beni ben yaşamak istemem

Şansım gülmedi ki gülsem ne yazar

Son sözüm bu benim ister arama
Bitmez ki dertlerim üstüne koyma
Azaldığı zaman sana söylerim
Sen varken bitmez kibendeki dertler

Bitirdirdin bende kalmadı ki sabırım

Son defa öp beni sen gidiyorsun
Kalsın o öpücük bende hatıra
Ben sana bıraktım kalsı çocuklar
Her gün benim için öp çocukları

Ararım her hafta unutmam ki sizleri