Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Gördüğümde ağlamıştım o günü
Sana borçlu sen bana değilsin
Kır çiçekleri sen olmadan kokmuyor
İçimde sen varsın ben bilmem nerde

O gün geçiyordu bu gün geçmiyor

Yağmur dolu yağıyor başım da ateş sanki
Sönmedi ki başımda ateş almış yanıyor
Sel tufan koptu bende söndürmezmi ateşi
Uslanmadın sen gönül ben hazırım ölüme

Ateşe ben düşmüşüm bu yürek iflah olmaz

Geceler yakamdan tutmuş bırakmaz
Olmasa geceler yaşayamam ki ben
Sizi bana beni size bağlayan geceler
O geceler beni sevdi bende sevdim onu

Eve kapandım o gece ağlatı beni

Baharı beklerken baktım kış gelmiş
Hızlı geldi geçti bu gençlik benden
Mutlu adam görsem ben ağlıyorum
Aşk nasıl bir şeydir bana gelmez ki

Sevgim atlı ben de yaya kalmışım

Engel ol diline ey insan oğlu
Yalanlar peş peşe çıkıyor fark et
İnsan oğlu yalan demez kuluna
Emınce kalmadı kanı bedende

Zengin oldu simit satan insanlar

Elvada ben dedim sana kızmadım
Sen kaldın tercihi verdin o zaman
Şimdi geçmiş olan şeyleri konuşma
Gelirsen burda başım üste yerin var

Ozaman verdiğin karar kalkmaz ki

İçerime bıaktın bıtmez ki yara
İlacı sendeyidi geç kaldın gelme
Sardı içerimi tükenmez yara
Geç kaldın demi gelme boşuna

Nefesimle seni ben ayıramam ki

Yatarken gece ben seni gördüm rüyamda
Sarılmak istiyordum bir baktım sen yoksun
Akan göz yaşlarıma sen acı bana yazıktır
Yağmur yağmış dı o gün izini bulamadım

Dolaşmıştım seninle avundum sen yoksun

Kulağım çınladı aklım sizdeyidi
Aradım telfon cevap vermedi ki
Çok merak ettim özledim sizi
Bir kaç gündür gelmedi ki telfon

Hanginizde ateş vardı söyleyin

Gidiyorum geri baktım gelen yok
Yanlızım gelmedi sabah olacak
Ya ali demişim yardım edecek
Gülmek için yola çıktım dönemem

Zara gören gelsin hazırım burda