Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Ölecek o kadar insan var dı ki
Sıra sana çabuk geldi ne bilim
Öğrenecek vardı sıra gelmedi
Habersice gidiş bize koyacak

Nasıyat verdiyin o kadar vardı

Sandım olmaz oldu deme adımı unutmuşlar ya
Ne soran var ben nede o eski halımdan bir eser
Alıştım ben artık kaldırdım o eskiden kalanları rafa
Zorda olsa yaşam devam ediyor bende insanım

Aylarca kapılarda brklrdim gelmedi ki postacı

Elimdeydi hayelerim kalmadı ki
Dünüyamı karartın gülüyorsun bak
Kendimi boğdum sen yaşıyorsun
Gelme artık ben yaşarken ölmüşüm

Akıl hocan mı var senin değil ki

Yazamam ki olan çok yasaklanmış içimde
Terketi sevdiklerim gitti geri dönmez ki
Korkum var geceden tek başıma yatamam
Titiriyor bu kalbim unutmadığım şeyler var

Yazarsam roman olur ite kelke yaşadım

Yazacağım ben olan biten herşeyi
Ya sende hata var ya da bendedir
Böldüm hataları sana bırakmam
Yarısı benimdi kalsın vermem ki

Ya sende ya bende ne farkeder ki

Bir insan kaç sefer ölüyor bilmem
İnsafsız ben sen öldürdün her gün
Öldüm öldüm dirildiyim o günler
Yaşadım geceleri gündüz ölüyüdüm

Ne yazık baharı görmeden geçti

Ateş olmuş bak yakıyor sönmem ki
Bakmadan ardına çekip gidiyor
Göz yaşımım sel olmuş yaramı sildim
Yaram çok derinde görmezler beni

Kime gidim ben derdimi anlatım

Yarınlar o kadar çoktur saymadım
Gelcek o günler benim parçamdır
Kurtuluş yok zaten ben de biliyorum
Babamın bu sözünü unutamıyorum ki

Yapacaksın işini kalmaycak yarına

Yara benim ben yaram görmedim
Kimseye vermem ki o benim yaram
Acı çeksem ağlıyorsam kime ne
Doslar hanı yaram nerde görmezler

Çok gezdim yaramı bilen olmadı

Unutum kalmadı eskiden bende
Yaşamadım sayamam ki boş verdim
Yaşayana sorun bilemem ne renk
Hayeler kurmuştum sıra gelmedi

Ağlayarak yazdım mektupu sana