Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Gördüğümde ağlamıştım o günü
Sana borçlu sen bana değilsin
Kır çiçekleri sen olmadan kokmuyor
İçimde sen varsın ben bilmem nerde

O gün geçiyordu bu gün geçmiyor

Yağmur dolu yağıyor başım da ateş sanki
Sönmedi ki başımda ateş almış yanıyor
Sel tufan koptu bende söndürmezmi ateşi
Uslanmadın sen gönül ben hazırım ölüme

Ateşe ben düşmüşüm bu yürek iflah olmaz

Zor sana şiir yazmak direnince olmuyor
Ağlarsam belki de ilham gelir çabucak
Çok yazdım burada seninkisi çok farklıdır
El sala gidiyorum seni rahatsız etmem ki

Sana ben söz verdim yeter dilin dolansın

Elvada ben dedim sana kızmadım
Sen kaldın tercihi verdin o zaman
Şimdi geçmiş olan şeyleri konuşma
Gelirsen burda başım üste yerin var

Ozaman verdiğin karar kalkmaz ki

Engel ol diline ey insan oğlu
Yalanlar peş peşe çıkıyor fark et
İnsan oğlu yalan demez kuluna
Emınce kalmadı kanı bedende

Zengin oldu simit satan insanlar

Kulağım çınladı aklım sizdeyidi
Aradım telfon cevap vermedi ki
Çok merak ettim özledim sizi
Bir kaç gündür gelmedi ki telfon

Hanginizde ateş vardı söyleyin

Gidiyorum geri baktım gelen yok
Yanlızım gelmedi sabah olacak
Ya ali demişim yardım edecek
Gülmek için yola çıktım dönemem

Zara gören gelsin hazırım burda

Çok şey isterim belki borçlu kalma sen
Gidiyorum buradan bakma sen arkadan
Bakarsam gidemem gönmem imkansız
Duramadığım yerde kalmam zor olur ya

Çıkmasın karşıma dönmem imkansız

Yatarken gece ben seni gördüm rüyamda
Sarılmak istiyordum bir baktım sen yoksun
Akan göz yaşlarıma sen acı bana yazıktır
Yağmur yağmış dı o gün izini bulamadım

Dolaşmıştım seninle avundum sen yoksun

Geceler yakamdan tutmuş bırakmaz
Olmasa geceler yaşayamam ki ben
Sizi bana beni size bağlayan geceler
O geceler beni sevdi bende sevdim onu

Eve kapandım o gece ağlatı beni