Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Unutum kalmadı eskiden bende
Yaşamadım sayamam ki boş verdim
Yaşayana sorun bilemem ne renk
Hayeler kurmuştum sıra gelmedi

Ağlayarak yazdım mektupu sana

Zor olsada ben bu yola girmişim
Geriye dönüşüm bana yasaktır
Ağlatmam kimseyi günah sayarım
Geriye dönersem yas tutmam lazım

Bir kaç kişi mutlu olsun yeterli

Sevgi bir tuzaktır girmesi çok zor
Girersen çıkması o kadar zor ki
Başında bulutlar üstünde sensin
Su içersen içerisinde sen ararsın

Göz yalan söylemez sevgiyi sana

Ne talih güldü bana ne de kaderim
Siz orda bende burdayım artık
Gülmeye hakım yok size bağlıydı
Ağlatmayın durdurun kalmadı benim sabrım

Ben insanım yaşamak hakım yokmu burda

Ateş olmuş bak yakıyor sönmem ki
Bakmadan ardına çekip gidiyor
Göz yaşımım sel olmuş yaramı sildim
Yaram çok derinde görmezler beni

Kime gidim ben derdimi anlatım

Yarınlar o kadar çoktur saymadım
Gelcek o günler benim parçamdır
Kurtuluş yok zaten ben de biliyorum
Babamın bu sözünü unutamıyorum ki

Yapacaksın işini kalmaycak yarına

Yara benim ben yaram görmedim
Kimseye vermem ki o benim yaram
Acı çeksem ağlıyorsam kime ne
Doslar hanı yaram nerde görmezler

Çok gezdim yaramı bilen olmadı

Atam bana anlatı kuranda yalan günah
Yalan çoğalmış evde dur diyen o kimdir
Bu nasıl önlenir ki nasıl kalkar ortadan
Kalkarsa ne kavga barış olur her yerde

Namaz kılan adamlar yalanı söylüyorlar

Yaktılar kalbimde kalmadı sevgi
Kiminki yakıldı ayırmak zordur
Kendime ayırmıştım o da yakıldı
Kalmadı yerinde köroldum sanki

Burnumun direği sızladı her gün

Sevdam bende iflaz eti gülmüyor
Güzel günler gelecekmiş diyorlar
Çekmediğim kadar bende büyüdü
Vurun beni ben yaşamak istemem

Şansım gülmedi ki gülsem ne yazar