Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Yarınlar o kadar çoktur saymadım
Gelcek o günler benim parçamdır
Kurtuluş yok zaten ben de biliyorum
Babamın bu sözünü unutamıyorum ki

Yapacaksın işini kalmaycak yarına

Yara benim ben yaram görmedim
Kimseye vermem ki o benim yaram
Acı çeksem ağlıyorsam kime ne
Doslar hanı yaram nerde görmezler

Çok gezdim yaramı bilen olmadı

Unutum kalmadı eskiden bende
Yaşamadım sayamam ki boş verdim
Yaşayana sorun bilemem ne renk
Hayeler kurmuştum sıra gelmedi

Ağlayarak yazdım mektupu sana

Zor olsada ben bu yola girmişim
Geriye dönüşüm bana yasaktır
Ağlatmam kimseyi günah sayarım
Geriye dönersem yas tutmam lazım

Bir kaç kişi mutlu olsun yeterli

Sevgi bir tuzaktır girmesi çok zor
Girersen çıkması o kadar zor ki
Başında bulutlar üstünde sensin
Su içersen içerisinde sen ararsın

Göz yalan söylemez sevgiyi sana

Ne talih güldü bana ne de kaderim
Siz orda bende burdayım artık
Gülmeye hakım yok size bağlıydı
Ağlatmayın durdurun kalmadı benim sabrım

Ben insanım yaşamak hakım yokmu burda

Atam bana anlatı kuranda yalan günah
Yalan çoğalmış evde dur diyen o kimdir
Bu nasıl önlenir ki nasıl kalkar ortadan
Kalkarsa ne kavga barış olur her yerde

Namaz kılan adamlar yalanı söylüyorlar

Gün başlarken o gün nü hiç saymam ki
Yenisini beklerken geldi karanlık gece
Sabah olunca telaş bende başlıyor
Yoruldum bu yolda çıkış yol yoktur

Yalvarış duyuldu uzakta biri var

Ben bakınca o göze bir de gel sen bana sor
İnsafızca davranma karşında seven vardır
Katil tut beni vursun bir dakıka ayrılmam
Bana verilen en büyük cezalar bu değilmi

Laf olsun deyil ki ilk defa çok ben sevdim

Latife sözlerle bena ne yaptın
Yılan gibi dil çıkardın okşadı
Nerden vereceyin zehiri deme
Vurulan ben olum siz rahat edin

Bu insanlar o insandan deyil ki