Navruz Kaplan Şiirleri - Şair Navruz Kaplan

Yanıyorum artık çok geç gelmesin
Ne gelen var ne de duman çıkıyor
Bilmiyorlar ben yanmışım kül oldum
Başımda bekleyen külü savuruyor

Göz yaşım iyi ki var benim teselim

Farzet ki ben seni çok seviyorum
Bir anda şok oldum beni çok kırdın
Diyecek sözüm çok diyemem sana
Kalsın dediklerin kulağıma küpedir

Seni ben görünce sanki lal oldum

Kurdu kuşu yaradan var unutulmuşum burada
Ağlıyorum duyan yok ki duyanlar çok uzakta
Oğlum uzak gelmiyor ki güveniyordum ona
Yalan dünüya bana vurdu sevdiklerim gelecek

Benim kızım beni sevdi unutmadı bana geldi

Barajlar var sırasıyıla köyüm de
Yaşlandıkca özler oldum köyümü
Yağmurda köy kokar toprak uyanır
Yem yeşil bağ bahçe tarlada çamur

Sevgi köyde ben şehirde görmedim

Sen pınar sın ben gölet
En son bana gelecen
Mehtap olunca beni
Kucaklayacam doyunca

Susuz çatlak dudakla

Musafir geldim eve maskotu oldu kenan
Cocuk iste buyudu bakinca güldürüyor
Kenen recep gülsün sansi bol olacak
Anesinde gülüyor babasi da dayanamaz

Kenan koyduk adini recep ayda dogdu

Ben sevdimi severim yakın uzak aramam
Her dost selam söylüyor kıymetini bilmeli
Sahte olmuş insanlar gülüşü sahte onun
Kötü söz sahibinin cevap verme kıvranır

Doslarım vardı arkadaş sıkı sıkı sarılır

Yara benim göstermem sen gelme üstüme
Ağlarsam susmam ki bulamam seni ben
İstemiyorum kimse gelip beni sormasın
Beni vuran ağlatan kapımda nöbet tutar

Kabuk koymuş yaram acısı bana yetiyor

Boran kakmış tufan beni boğuyor
Birini çok sevdim atmış yaşında
Dolaşıyor biri benim peşimden
Bahar da aradı kışta doğmuşum

Sevgimi kalbime sığdırmak zordu

Yastayım ben bu gün gücüm yok olmuş
İsterseniz asın beni sözüm burda bitiyor
Dünüya başıma döndü güçsüz olmuşum
İsiyan etim gidemiyorum kızım doğumda

Öylesine acı vardır bu bendeki büyüdü