Değmeyecek insanlara,
Üzülüyorum.
Saçma sapan sorunları,
Dert ediniyor ağlıyorum.
Ardıma bakınca,
Umursanmayacak olanlara,
Taşlar altında ezilmiş bir yürek
Sensizliğin kuytu köşesinde
hasret türküleri çığırır
Nefessiz kaldım
Sorgulardayım
Ne işkencesiydi bu yüreğime
Bir uçak geçiyor yine,
Karanlıklarını bağırta bağırta
Homurtularını yara yara
En aşağılara duyurarak sesini
Işıklarını görüyorum
Göz kırparak
Mangal yürekli bir şefkatim,
Şahin bakışlı bir merhametim,
Zulmün düşmanı bir sevgim,
Heybetli mi heybetli
Manevi duygularım var içerimde.
İlham yüklü,
Canım,
Sensiz İstanbul’un,
Tadı-tuzu yok.
O güzeller güzeli,
Sultanlar şehri
Sensiz çok çirkin.
Kolay değil...
Kolay değil yaşamak.
Hiç kolay değil...
Sıkıntılar yumağından,
kendine bir yaşam örmek...
Kolay değil...
Sustum,
Tüm zincirlerini kırarak
Koca şehir İstanbul
“Tıp” oynuyordu
Kalabalıklar içinde
Yaşam sevinci elinden alınmış
O minicik ellerinle,
sıcacık,
tuttun yaba ellerimi.
Gözlerin.....
Gözlerin büyüleyici bir derya,
pırıl pırıl yakamozlu,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!