Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

USULCA KAYBOLDU SANKİ EL GİBİ

Yıllarca sormuştum kendi kendime:
"Kalbimin sahibi nerede?" diye
Meğerse gizlice girip saklanmış
Usulca kayboldu sanki el gibi...

Lütfen kapama gözlerini güneş
İçimde hala
Karanlıktan korkan bir çocuk var
Ay karanlığı bir gecede

Uyku mahmuru bir düş takılır peşime
Çekip gider yüzünden
Memeden kesilmiş bebeğin hüznü
Şeker pembesi bir gülüş yerleşince

sahil
kuma
gömülmüş ayakların
kokusunu
salarsa etrafıma

Ardımdan usulca gelip apansız
Kapatma gözümü, kapatma öyle
Yaprak tomurcuğu nasıl tanırsa
Tanırım seni ben bir ömür böyle…

Söyletme ne olur beni söyletme

SUSMUYOR BÎÇARE BÜLBÜL

Susmuyor bîçare bülbül, her seher feryâd figân
Hasretinden yandı gönlüm, geçmiyor sensiz zaman
Kaç bahar, kış geçti bilmem, kandı gönlüm an be an
Hasretinden yandı gönlüm, geçmiyor sensiz zaman…

Bir su sesinden seslen bana
Fark etmez, nazlı bir dere şırıltısı
Denizin aşkla kıyıyı okşayan dalgası

Yıldızlar yuvasına çekildi birden
Karardı gökyüzü
Nasıl olduysa kabardı deniz
Ansızın bir yıldırım düştü
Meyveler korkup akıttı şırasını
Sonra günler şaşırdı sırasını

SUYA YAZI YAZAR GİBİ

Güfte. Naime Koç Özeren
Beste: Ramazan Özyurt
Makam. Muhayyer Kürdi

ŞU ZALİM GURBETTEN DÖNMEYECEKSEN

Asılsız sözlerle dil dökeceksen
Ellerin önünde diz çökeceksen
Şu zalim gurbetten dönmeyeceksen
Kalbimi kökünden söküp al da git…