Naime Özeren Şiirleri - Şair Naime Özeren

Ardımdan usulca gelip
Kapatma gözlerimi apansız öyle
“Ben kimim” dercesine…
Unuttum sanma
Tatlı bir çocuk oyunudur bu

Ilk göz ağrım, Ebru' ma

Güller dikensiz olmaz
Mucizeler bekleme
Kışın sonu bahardır
Sakın yaprağın dökme

Hadi gel yüreğim…
Topla tası tarağı,
Düş peşime
Gidelim
Uzak
Çoook uzak diyarlara

Bu nasıl bayram böyle?
Ne havada, sacda pişmiş ekmek kokusu
Ne fırında bayram lokumu
Baca tütmüyor
Kapı kapalı
Avluda mısın annem?

Annemin ellerinde
Sacda pişmiş sıcak mısır ekmeği kokusu
Parmakları incecik
Annemin ellerinde bereket
Gözlerinde anlamı çözümsüz bir buğu
Bir eli görmezdi diğerinin verdiğini

Bana öyle bakma boynunu büküp
Birazdan gün kaybolur nasılsa
Dağların ardında
Güneş koya bırakır solgun ışıklarını
Gece alır onu usulca koynuna
İşte o zaman çıkıp gelir hayalin

Çocukken de ben böyleydim
Asi yüreğime söz geçiremezdim
Özlemler kara saplı bir bıçak olup
Saplanınca tam onikiden
Sağanaklara yenik düşerdi gözlerim
Yağmur mevsimi değildi henüz

23 NİSAN

Vatan tehlikedeydi; Atatürk karar verdi:
«Vatan kurtaracak yine millettir» dedi.
Ankara'da bir Meclis toplayıp kurmak için,
Günlerce, haftalarca, çalıştı, için için.

23 NİSAN’DA ATATÜRK ARAMIZDA

"Aç tavuk kendini darı ambarında sanırmış" ya
Rüya gördüm dün gece, 23 Nisan’mış güya,
Atamız çocuk olmuş, katılmış aramıza
Öyle de neşeli ki, oynuyor doyasıya

23 NİSAN EŞSİZ ARMAĞAN

Kim davet etmişti ki
Geldiler ülkemize
Çocuk, kadın demeden
Geçtiler eze eze