Yazanda suç,
çünkü yazdıran yok ortada.
Sustum desem dilim kanar,
konuştum desem kalem kan içer.
Bıkmadım yazmaktan,
Bir adam var,
Yol değil, kendi içinde kayıp.
Yürür gibi yapar,
Ama hiçbir adım atmaz aslında.
Ne mevsim tanır,
Zaten koskoca bir aşkı bizzat ziyan ettim,
Her sabahın ayazında bıraktım seni,
Bir zamanlar sıcacık ellerinle dokunduğun kalbimi,
Artık rüzgârın savurduğu yapraklar gibi sürüklerim.
Şehir suskun, gölgeler ardında bir ses,
Bak, sana verdiği sözleri hatırla…
sabah rüzgârı gibi gelip geçti,
hiçbir izi kalmadı.
O sözler boşluktu,
benim sevgimse gökyüzünden daha dolu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!