Ben sevdim, adını dualara yazdım,
Sen rüzgâr gibi geçtin içimden.
Bir gülüşünle baharı getirdin,
Ama hiç kalmadın, hiç kök salmadın.
Ben sevdim, yollarına şiirler serdim,
Sağ yanak düşer bir gülüşe,
Gamzede saklı tatlı bir hece,
Kelebekler uçar, rüzgarla sessiz,
Ruhuma dokunan bir an, hafif ve dipsiz.
Bir gamze, bir kelebek,
Bir şiiri olsun isterdim
İçinde senin olmanı isterdim
Mesela gülüşün gözlerin istedim
Seni severken papatyanın üstüne kelebekler uçuşu gibi
Gözlerimde ağırlık, sabah yine gri,
Perdeler kapanmış, gün ışığı deli.
Saatler akarken gölgesiz bir rüya,
Vakit öyle ağır ki, hiçbir yere sığmaz.
Karanlıkta kayboldum, yorgun bir nefes,
Zihnimde fırtınalar, dalgalar, bir ses.
Bir çıkış var mı, bu dipsiz kuyudan?
Yoksa hep mi boğulurum, bu boşlukta yalnız?
Ama belki bir umut, uzaklarda yanar,
Kaç defa bu şiir…
Siliyorum, yeniden yazıyorum,
Ama ne zaman kaleme uzansam,
Bütün yollar sana çıkıyor.
Gecenin koynunda kaybolsam,
Bir mantık var kalbimde,
Aşkın kıyısında savrulan,
Her düşüşümde daha da derin,
Bu çaresiz aralığa hapsolan.
Gözlerimde bir deniz,
İçimde derin bir boşluk açılır,
Sessiz çığlıklarla dolu bir deniz,
Kendime yabancı, her şeye uzak,
Düşer ruhum, dibe, daha da derin.
Zaman sanki durmuş, ağır ve kasvetli,
Depresyonum, depresyonuna depresyonla depresifleşti,
depresif depresyonum,
yalnızlığın yalnızlığına yalnızca yalnızlaştı.
Yalnızlığım yalnızlığıma yalnızca yalnız kaldı,
yalnız kalan yalnızlığım,
Doğum gününmüş.
Kutlayanlar vardır elbet.
Sana güzel şeyler dileyenler,
Mutlu olmanı isteyenler.
Ama ben yokum onların arasında.
Ben sadece susuyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!