Yeter artık esme deli deli
Dal kalmadı kırmadığın gönlümde
Esme artık ne olur
Silip, süpürüp yok ettin beni…
Öyle bir estin ki
Küçücük bedende kocaman bir yürek
Gönül sularında kazanana kadar
Dalgalarla savaşmaya devam edecek
Kaybetmemeye inat…
Her hamlede aşka bir adım daha yaklaşacak
Gel gitler yaşasa da yabancı sularda
Seni hiç görmedim, sesini duymadım
Belki çok uzaklardasın
Kim bilir belki de aynı bedendeyiz
Hep hayal ettim
Seni sevdim
Biliyorum bir gün mutlaka veda edeceğiz bir birimize.
Ayrılık vakti gelip çatacak,
Sen bu şehirden gitmek için hazırlanacaksın.
Aynı şehirde, aynı havayı teneffüs etmek yetmezken bize,
Farklı şehirlerde, belki de dünyanın öbür ucunda
Ayni gökyüzüne ve aynı güneşe uyanacağız.
Yazacağım sadece bir iki kelam!
Yazdıktan sonra,
Arkama bakmadan, çekip gideceğim veda etmeden.
Merak etme kalmam uzun sürmeyecek,
Rahatsızlık vermem, kalışım,
Sadece bir iki kelam uzunluğunda olacak!
Ve ben… O kadar iyi anladım ki hayatı
Kavuşmalar bana göre değilmiş
Boşuna adıma toy aşık dememişler
Toy kalmışım kavuşmaktan yana bir türlü beceremiyorum,
Ben çıraklıktan gelmişim, usta olmuşum ayrılıkların tezgahında.
Geç bulup birbirimizi, erken ayrıldığımız seni yanıltmasın
Parçaladığın yüreğimin kırıntıları,
Yapışmış ellerine.
Parmaklarından kan damlıyor.
Kurbanlarının listesine beni de kattın
Sen katiliydin aşkın.
Ölüme adım adım gidiyorsun
Aylardan zemheriydi, ben de değişmez bu mevsim!
Kar yağıyordu Ankara'ya…
Döne, döne iniyordu gözlerimden…
İşte sen de karlı bir kış günü,
Beyaz gelinlikler içerisinde,
Süzülerek gitmiştin benden…
Bir sonbaharı daha uğurluyorum…
Deniz serinlemiş ayaklarım ıslak,
Bir an ürperiyor, içimin titrediğini hissediyorum.
Birkaç ay önce… Dolup taşıyordu sahil…
Ve…
“O” da buradaydı…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!