Yüreğim orta yerinde kıyametler kopuyormuş,
Kopsun be güzelim Kime ne?
Üzerime güneş doğmayacak,
Karartma geceleri başlayacakmış gözlerinde,
Başlasın be güzelim kime ne?
Aşkın zindanlarında mahkum olurmuşum,
Ansızın bir anda giriverdi dünyama,
Hani pencereye konan garip bir kuş misali!
Nasıl anlatsam ki onu, nasıl tanımlasam bilmem ki,
Saçları sap sarı, buğdayın ucunda açan başak misali,
Gözleri masmavi, engin denizlerin, okyanusların renginde!
Hani… Ben maviyim diyenleri, kıskandıran renk misali…
Baba gönüllere ebedi taht kurdun
Fani dünyamızın sessiz kralı oldun
Terk eyledin bizi neden öksüz koydun
Gönüllerde yaşa Kral Müslüm Baba
Türküler söyledin bize örnek oldun
Sabah usulca perdeyi aralayıp
Gün ışığına el sallıyorum.
Gülümsüyorum bahar çiçeklerine.
Sonra; nisan yağmurları oturuyor kirpiklerime,
Soruyorum,
ben mutluluğun neresindeyim?
Dile kolay, bir ömür senle geçti
İyi günde, kötü günde hep yanımdaydın.
Ben de seni yalnız bırakmadım
Canım sıkıldı sana sarıldım,
Mutlu oldum, hüzünlendim hep nefesimdeydin.
İstanbul'da bir sonbahar sabahı
Serin ve yağmurlu
Yere düşen her damlada
Hüzün kokuyor toprak
Tıpkı ben!
Anasının yavrusunun saçını okşadığı
Şefkatle sarılıp, öpüp, sevip kokladığı
Üstüne titreyip, kem gözlerden sakladığı
Üzerime düşeceğin o gün gelecek mi?
İşime giderken güle güle diyeceğin
Hangi aşkın temeli sağlam ki?
Olmuyorsa zorlama dostum
Her yürek yol geçen hanı değil
Yanlış yerde konaklama dostum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!