Gecem karanlık!
Ay dolunay halini almış...
Alsın bana ne aydan...
Tavan yapan duygularım arasında depreşti yaralarım.
Kazınmışsın yüreğimin derinliklerine,
İçimde saklı sevgin, zulada hasretler,
Şarkılarda nakarat gibisin, her dinlediğimde dilime dolanan
Duy feryadımı, suskun kaldığım anlarda.
Ömrümü çalan, beni benden alan
"Aşka yanmalı can dediğin;
Ya Canan olmalı, ya da canını almalı,
Yar diyemezsin ki, her kese İçindeki yaran olmalı
Her kesin de bir yüreği vardır, amma
Yürek dediğin bir aşka yanmalı!
[Mevlana]"
Baharı yaşamamıştım,
Önümüz de şimdi ne var?
Zemheri ayazında kalan yüreğime,
Geldi mi ki bahar?
Elvan çiçekleri ile bezenecek dağlar…
Yüreğimdeki hüzün çiçekleri de,
Mutsuzluklarımı topladım bir araya
Sevda suyu ile harmanladım
Bir tutam sevgi koydum içine
Kapattım mayalansın diye…
Karışımı eksik kalmış olmalı
Tutmadı mayası
Dünyaya geldiğimde,
Hayat sobelemiş beni…
Oyunlarda hep “ebe” olmuşum
Hiç oynamadım arkadaşlarım gibi…
Hiç çocuk olmadan
Neden büyüdüm anne?
Sabahın ilk saatleri güneş küskün.
Mevsim ayaz, tabiat elini çekmiş,
Haberi yok olan bitenden.
Aynanın karşısına geçiyorum miskin bir surat!
Nur’dan nasibini almamış,
Kızıyorum aynada gördüğüme.
Uyku tutmadı yine, sensizim...
Gece uzun olsa da, hayalinle sabahlayıp,
Avunmaya çalıştım…
Nihayet şafak vakti geldi… Güneş doğmak üzere!
Sabaha çıktım ya, karanlık geceye bakmam artık!
Dün bitti… Her şey dünde kaldı!
Siyah beyaz düşlerimi bırak bana!
Meşgul etme, hayal dünyamı.
Ben köprüleri çoktan yıktım, sende yık
Tamam itiraf ediyorum
Bütün haksızlıklarına rağmen sen haklısın
Ben yalan söyledim, çok üzerine düştüm
Hüzüne karıştı umutlarım elimde değil
Seni üzmemek içindi herşey
Mutluluk şarkıları söyledim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!