Mustafa Karaahmetoğlu Şiirleri - Şair Mu ...

Bilemezdim ki!
Hiç söylemedin,
Kendi dünyanda yalnız sevdin,
Sende platonikmişsin…

Bilemezdim ki!

Ruh verirsin, balçıklara bularsın,
Rızık verir, rahmetinle sularsın,
Beni, âlemlere üstün kılarsın,
Gel gör ki; şükürden habersizim ben...

Aç günümde, Senden yardım dilerim,

Ne zaman ki seni gördüm, sana sevdalandım...
Benim öyküm...
Güneşin doğuşu ile seninle başlar,
Seninle biter karanlık çökünce,
Her gün ki yaşamım..
Gecelerim, dört duvar arasında,

** (Sana senden olur, her ne olursa, Başın selamet bulur, dilin durursa)
**(Göz iki, kulak iki, ağız tek; çok görüp, çok dinleyip, az söylemek gerek)
“Atasözü”

DİLİM SENDEN ÇEKERİM ZULÜM

Dokunma bana
Çek ellerini üzerimden
Uzak dur benden
Ayak izlerime dahi basma
Semtimden de geçme!
Çık git dünyamdan

Bir veda bile etmeden,
Bırakıp gittin ya!
Sevecekler seni, girecekler yüreğine!
Dayanamam…
Bu şiiri okuyana kadar, yaşayacağına senedin mi var elinde?
Sevda sözcükleri olmaz mı hiç dilinde…

Yemin etmiştim, yeni sevdalara,
Yelken açmayacaktım bir daha aşklara.
Henüz yüreğimdeki izler kapanmadan
Bir anda seni buldum karşımda!
Alışma bana! Derken…
Belki mutluluk bulurum sevdasıyla

İçinde sen olan bir masal anlat bana.
Şöyle uzun, uzun, bol sevgi olsun en safından.
Çiçek bahçelerinde el ele gezelim mesela
İkimize ait küçücük bir dünya yaratılmış olsun
Yalanların giremediği tel örgü çekelim etrafına.

Aramızdaki mesafelere aldırma
Delisin nasıl olsa
Koşar gelirsin aklına takılınca
Bağlarsın gönlümü gönlüne
Yürek dinler mi?
Seni,

Çocukluğum..
Bebektim, güneş gibi doğdum..
Sabah oldum…
Tomurcuk açan çiçekler gibi
Baharı müjdeledim…
Bahar şenlikleri gibiydim…